„Што згрешив што имам вакво дете“: Маја Оџаклиевска не можеше повеќе да се бори, па донесе одлука
Пејачката Маја Оџаклијевска, која е сакана од јавноста уште од почетокот на нејзината кариера, веќе некое време живее во изолација, далеку од јавноста. Откако се пресели во мала куќа во природа, Маја Оџаклијевска се посвети на мирен живот и целата своја љубов ја насочи кон својот внук Лука, на кого му е целосно посветена.
Сепак, како што самата еднаш призна, сè потешко ги поднесува секојдневните обврски и чувствуваше дека губи сила, поради што беше принудена да донесе тешка одлука - да го смести својот внук во дом каде што ќе ја има потребната грижа и поддршка.
„Не мислам дека е тешка одлука, но е ужасно тешко за родител, бидејќи мајка ми рече: „само не ме ставајте во дом за стари лица“. Што се однесува до мене, би сакала да го завршам животот покрај мојата ќерка и внуци, но ако сум товар за моите деца, дефинитивно ќе се помирам со фактот дека ќе одам во дом за стари лица“, рече Маја тогаш.
Како што вели таа, тоа нема толку многу да ја повреди, а потоа додава:
„Сепак, тоа би било исто како да ме прашате сега, па, како се чувствувате сега со оглед на тоа што размислувате да го сместите Лука во дом“. Лука е мојот аутистичен внук, повеќето луѓе го знаат тоа, и навистина размислувам да го сместам Лука во дом. Зошто? Па, не можам да му го дадам тоа, Центарот за социјална работа ќе одлучи што ќе се случи со Лука, но суштината е дека можам да дишам сè помалку и помалку од неговата енергија. Понекогаш, реков правилно, се задушувам. Толку се вознемирувам кога е вознемирен што не можам да дишам. Не можам да си го дозволам тоа. Секој ден има напад, јас сум еден чекор поблиску до земјата.“
„Лука помина осум месеци со мене кога имаше две и пол години. Помина уште четири години со мене, или речиси пет, после тоа кога неговата мајка повторно беше со обврски. Лука сега е со мене два и пол месеци затоа што неговата мајка е со обврски. Мајката не размислува дали можам или не, но мора да размислува за тоа, бидејќи не е суштината да се изгубат и детето и мајката, и двете треба да се зачуваат. Јас сепак ќе бидам драгоцена за неа што воопшто постоев, а за нејзиното дете е многу важно што сè уште постојам, дури и ако повремено го земав тоа дете колку што можам да издржам на оваа возраст“, откри Маја тогаш.
Негирањето на нејзината ќерка доведе до фактот дека еден ден кога никој не знаеше, Маја го однесе детето во Центарот за деца со развојни попречености, и таму веднаш се посомневаа на аутизам, но според законот, на дете не може да му се дијагностицира аутизам пред петгодишна возраст.
„А потоа е статус кво. Сега мора да почекате две и пол години детето да наполни пет години, за да почнете некако да реагирате.“
Таа истакнува дека тогаш знаела сè што знае сега, верува дека Лука сега станал вербален бидејќи знае само како да го каже своето име.
„И му се молев на Бога детето да научи дека ако некој го запре на улица и го праша како се вика, барем да го каже своето име. Па, барем да има некакво водство ако залута“, вели Маја и открива како комуницирале со Лука додека чекале дијагноза.
„Можеби ова сега ќе звучи претерано, јас не сум лекот на Лука. Не сум негов психолог. Јас сум само баба која го сака безгранично. Ја насочив целата љубов што ја имам кон Лука, и така тој стана помек, поотворен. Сега помина десет месеци со мајка му, се врати регресивен, според моите критериуми, но, не ме сфаќајте погрешно, исто така според критериумите на неговата наставничка во училиште, неговите други наставници.
На нејзината ќерка не ѝ беше многу пријатно да слуша ваков вид повратни информации.
„Па, секако, а потоа ќерка ми ме обвинува дека измислувам приказни, но јас не измислувам никакви приказни. На крајот на краиштата, опкружена сум со луѓе, пријатели, кои го гледаат и напредокот и регресијата на Лука“, вели таа, но исто така го истакнува и следново:
„Ја разбирам. Во еден момент ми рече: „Што му згрешив на Бога за да имам вакво дете“, изјави Маја еднаш за Блиц.
Фото: Принтскрин/ Јутјуб
Извор: Mondo.rs
