Искрено признание на Ана која не дозволи нејзиниот брак од 27 години да пропадне поради сопругот и неговата афера со друг маж
Се наоѓаме во изнајмена вила во Италија, на одмор каде се обидуваме да ја вратиме интимноста откако нашиот брак изгоре до темели.
Непосредно пред празниците во 2017 година, бев уверена дека мојот маж е во криза на средни години и открив дека има афера. Тоа беше класичен клише од предградието, сè додека не открив голема пресвртница — тој ме изневеруваше со друг маж.
Додека ги одгледувавме нашите деца и ги учевме дека љубовта е љубов (толку многу што двајцата се чувствуваа слободни да ни се откријат како стрејт), никогаш не замислував дека квир личност во нашето семејство ќе биде токму мојот сопруг. Неделите по откритието беа потресни, збунувачки и тажни — но и полни со убави моменти.
Стјуарт претпостави дека штом ја откријам аферата, ќе го оставам и тој ќе ги изгуби децата, пријателите, заедницата — сè. Но, гледав во човекот кој го сакав повеќе од половина од мојот живот и видов дека е исполнет со срам, збунетост и болка. Затоа решив да најдам заедничко решение со него.
Никогаш не сум слушнала за брак со мешана сексуална ориентација – каде едниот партнер е квир, а другиот стрејт – сè додека ненадејно не се најдов во таков. Стјуарт не знаеше за Кинзи-скалата на сексуалност и не знаеше како точно да се идентификува. Одлучивме дека треба да има простор да излегува, да истражи дали е геј или има друга ориентација и што тоа значи за него — и за нас.
Додека тој го правеше тоа, јас почнав да работам на себе: медитација, јога, читање, терапија. Малку по малку почнав да ја враќам љубовта кон себе. Во февруари 2018 година Стјуарт ја симна бурмата и ми ја даде на чување, а делумно се пресели во друг град за да истражи.
До средината на годината, Стјуарт заклучи дека е бисексуалец и сака да остане со мене. Сакаше и отворен брак за да има и дечко. Направивме договор за етичка немоногамија со јасни правила, за да зачуваме среќен брак. Се трудевме да си бидеме приоритет еден на друг и да не дозволиме бракот да пропадне.
Најтешкиот дел беше да научам да се сакам себе си повеќе од самиот брак. Мојот страв, срамот на Стјуарт, љубомората — сето тоа ме искушуваше. Но, исто така, ме научи на искреност, поддршка и храброст.
Една вечер, 18 месеци по почетокот на ова патување, на работ на базенот, конечно му раскажав на Стјуарт зошто се плашам да скокам во базен — приказна од детството која ми оставила длабока трага. Тој ме прегрна и ми рече: „Не одам никаде. Тука сум. Ќе те фатам ако почнеш да тонеш.“ Таа вечер скокнав. И од тогаш, скокам — во базенот, во животот, во љубовта.
Денес сум послободна, посреќна и посилна. Нашиот брак можеби нема да трае вечно, но сега знам дека каде и да одам, ќе бидам подготвена да скокнам со радост и храброст.
Извор: still.kurir / Freepik