Од целата куќа најмногу ја сакав визбата. Со истиот распоред како и горниот дел од куќата, ама со посебна приказна. Мирисот уште на самиот влез...газија, влага, дрва и книги.

Откако станав мајка, почнав многу повеќе да ги разбирам постапките на мојата, за која велев “јас кога ќе бидам мајка, ова никогаш, ама никогаш нема да го правам”. И сега се фаќам себе како ги повторувам истите реплики кои сум ги слушала од мајка ми.

Драги мои, не чекајте! Не си барајте оправдувања за да го одложите она што сакате да го направите за себе. Не барајте некој да ви одобри дека е во ред да ги стокмите работите онака како што вам ви е убаво и потребно. Не чекајте чуда да се случат!