Ана Бунтеска: Модерна љубов

Добивај вести на Viber

Се гледаме на екран

Слики стари и нови

Од крштевка до свадба

Од одмор до кафеана

Ставам срце

Враќаш со лајк

Оставаш насмевка попатно

Собираш збор два од мене

За да ти се најдат кога сѐ ќе занеми

Кој си?

Која сум?

Можеме да бидеме сѐ што ќе посакаме

Да се правиме помудри од тоа што сме

Да бидеме посилни од што навистина би биле

Секако и подуховити од секојдневните НИЕ

Ставаш срце

Враќам со лајк

Отвораме прозорче

Мала ѕирка-проѕирка

Од која ништо не можам да видам

Низ која ама ич не ме гледаш

Делиме утра со згужвани лица

Со полни бешики и празни мисли

Краток муабет напладне

Кафе пауза еден со друг

Ноќите ги тенчиме дур не зазори

Тие секако имаат поголема магија во себе

Ставам срце

Враќаш со лајк

Јадеме заедно со празна столица до себе

Те замислувам дека тука си

Можеби и ти мене

Од телефонот до нашата стварност има два животи

Твој и мој

Два света

Мој и твој

Сѐ уште немаме наше место

Немаме наша песна

Немаме наши шеги

Ама имаме илузија дека сме блиски

Се вљубувам во она што сакам да го видам

Ме посакуваш заборавајќи дека сепак

Сепак на сликата со која зборуваш

Сите брчки не ми се гледаат

Минути и часови

Денови и недели

Ги вадиме сите слоеви од себе

А оздола е сѐ покревко и покревко

Заедно сме, ама не сме

Се караме и се мириме

Ставаш срце

Овојпат ставам и јас

Живееме чуден живот

Сочинет од црни коцки со бели букви на нив

Ти пишувам сон

Ми враќаш со јаве

Полека исчекоруваме надвор

Сепак во интернет просторот нема воздух

И сега веќе не ставаш срце

Јас моето го дадов, па немам што да ставам

Остануваме на лајкови

Ти мене

Јас тебе

И полека повторно сме странци

Кои веќе имаат сменето и профилни слики

На кои не си се допаѓаме

Сега само се оставаме на seen