На чија душа останува гревот: Што се/не се должни децата да им вратат на своите родители кога ќе пораснат?
Животот се промени, и познатите семејни структури се сменија. Затоа во последно време филозофската литература енергично дискутира за ново, многу реално прашање: Дали возрасните деца можат да ја занемарат својата морална обврска кон своите родители?
Ова прашање се појави затоа што многу луѓе се плашат да им кажат „не“ на своите родители и се подготвени да ги жртвуваат своите интереси и соништа само за да не ги слушнат нивните прекори. Поради оваа причина, има многу луѓе кои не живеат живот каков што посакуваат и кои стануваат заложници на чувството на вина и „долг“, што всушност е невозможно да се отплати.
Затоа е важно да им помогнете на возрасните деца да разберат каде е таа тенка линија помеѓу благодарноста и доброволното саможртвување.
1. Јас не би постоел без тебе, но моето раѓање беше твој избор
Омилената фраза на родителот-манипулатор гласи вака: Те носев 9 месеци, не спиев навечер и никогаш не го напуштив креветчето - каде е сега твојата благодарност?
Но, тоа се прилично природни работи што ги прави секоја жена што решила да стане мајка, нели?
Детето не ни помислува дека можеби треба да ја врати целата грижа и топлина што ја добило.
Ваквите побарувања од возрасни деца се појавуваат кога раѓањето на детето се смета како гаранција за одредени очекувањ. Но, во семејствата, грижата е природна работа и родителите се грижат за новиот член како нешто природно, така што во иднина нема да има потреба да се бара благодарност од детето.
2. Јас ви дадов толку многу, жал ми е што не забележувате
Од првите минути од својот живот, детето им дава на своите родители сè што има: поглед, прегратки, први зборови, ракотворби итн. Но, родителите мора да имаат сила и желба да забележат сè што нивното дете прави за нив. Ако ситниците останат незабележани и ако возрасните се сигурни дека треба само да ги исполнат основните потреби на своето дете, не е изненадувачки што детето нема да чувствува силна врска со своето семејство во иднина. Непотребно е да се каже, желбата да се грижиме за постарите родители можеби воопшто не се појавува. Во најдобар случај, возрасно дете сè уште може да ги исполни основните потреби на неговите родители со купување производи, лекови и плаќање на комунални услуги, додека истовремено се обидува да се појави што е можно поретко во неговиот дом.
3. Родителите не секогаш остануваат ваши најблиски луѓе
Родителите несомнено играат важна улога во животот на секоја личност, но тоа не значи дека тие се единствените луѓе во целиот свет на кои може да се потпре нивното дете. За жал, може да се случи спротивна ситуација - на пример, кога децата и родителите имаат недоразбирање, децата чувствуваат недостаток на поддршка или нивните родители ги игнорираат нивните проблеми. Покрај тоа, критиките од родителите можат да направат уште поголема штета отколку критиките од странци, а тоа ја прави ситуацијата уште полоша.
И покрај обидите на некои луѓе да ги почитуваат своите родители без оглед на се, ситуацијата треба трезвено да се процени - ако се соочите со занемарување, понижување и не сакате да ги споделите вашите грижи со вашите родители, тогаш тоа не е врска помеѓу најблиските. Не живејте во илузија: ако не ве поддржувале уште од детството, големи се шансите да не добиете поддршка ниту во зрелоста. Во овој случај, тоа лице има целосно право да одбие да ги издржува своите родители бидејќи никогаш не ја видел таа поддршка од нив.
Спротивно на тоа, ако родителот безусловно му ја дал целата своја љубов на детето, кога детето ќе порасне, тој нема да почувствува потреба да возврати со тоа, а искажувањето грижа од страна на детето ќе стане природен израз на сите оние чувства што ги акумулирале со текот на годините. Постои теорија за пријателство која вели дека децата треба да им даваат на своите родители исти работи како и на нивните пријатели, бидејќи пријателските врски се одржуваат доброволно.
4. Јас нема да станам личност каква што вие сакате да бидам
Родителите можеби имаат некои идеи за вашата иднина, но тие никогаш не треба да се мешаат во реализацијата на вашите идеи. Да се биде возрасен значи да изберете свој пат и може да биде сличен на животното искуство на вашите родители или сосема поинаков. Детето знае што сака од раното детство, но ако родителите продолжат да донесуваат одлуки за нив, тие ќе прераснат во возрасен човек кој ќе се плаши да не направи грешки и кој секогаш ќе биде зависен од околностите и ќе ја пренесе одговорноста за својот живот на други луѓе.
извор: zenskikutak.rs
