Синдромот на хиперфункционална жена – кога „можам сè“ станува товар и закана за здравјето

Кариера, врски, семејство, самонапредување, социјален живот, тренинг – и сето тоа со насмевка.
Современата жена веќе не се прашува дали може сè, туку се очекува тоа да го прави постојано, без пауза и без слабост. Но, дали ова навистина е одржливо?
Која е хиперфункционалната жена?
Не станува збор за медицинска дијагноза, туку за психосоцијален феномен. Тоа е образец на однесување што подразбира хроничен внатрешен притисок да се биде совршена во сите улоги – без помош, изговор или одмор.
Во коренот лежат:
-
Општествени очекувања („морам сè да стигнам“)
-
Лични уверувања („ако не работам доволно, не вредам“)
-
Страв од конфликт или одбивање
Невидлива потрошеност зад надворешниот успех:
-
Хроничен стрес и губење на внатрешен мир
-
Лична вредност сведена на постигнувања
-
Неможност за одмор, дури и кога има време
-
Страв дека „ако застанам, сè ќе се сруши“
Кога грижата за себе станува луксуз
Жените во овој образец тешко бараат помош. Ранливоста се гледа како слабост, одморот како неуспех. А психичката отпорност се гради со рамнотежа, не со исцрпување.
Улогата на психотерапијата:
-
Препознавање на личните „морам“ и нивното потекло
-
Поставување здрави граници без вина
-
Негување самосочувство, а не само продуктивност
-
Преиспитување на дефиницијата за успех
Успешноста не значи секогаш сила – понекогаш е само механизам за опстанок. Храброста е во тоа да правите помалку, не затоа што сте слаби, туку затоа што сте човечки.
Freepik