„МАЈКА МИ МЕ ТЕПАШЕ И ЗЛОУПОТРЕБУВАШЕ, МЕ ВОВЛЕЧЕ ВО АФЕРА СО НЕЈЗИНИОТ ДЕЛОВЕН ПАРТНЕР!“ Потресно сведоштво на поранешната сопруга на Бане Моиќевиќ
Оздравувањето започна кога тргнав по патот на самоспознание, со сериозна, повеќегодишна работа и труд за исцелување од доживеаните трауми. Постојаното трагање и учење, поддршката од луѓето на кои им е грижа за мене и кои ми ја вратија вербата во луѓето и во животот – ми помогнаа да пораснам, да ја надминам претрпената болка и страдање и да станам тоа што сум денес.
Еден од најважните чекори што ги презедов за да се заштитам себеси и моето семејство беше одлуката, донесена пред четири години, целосно да го прекинам секој контакт со мајка ми. Тоа кај неа предизвика огромен бес, и нејзиното малтретирање и злоупотреба продолжија. Само што сега се случуваат отворено и со поддршка од институциите (за што ќе пишувам посебно). Ме затрупува со тужби (за одземање имот, родителство над моите деца), ја доведува во прашање мојата способност да бидам мајка и да се грижам за своите деца, нè пријавува во социјални служби, клевети, вознемирува и не ја остава мојата фамилија, пријатели и познаници на мир. Преземам сè што е потребно ова да го сопрам, но процесот е далеку од едноставен.
Прашалници што се поставуваат:
Колку деца живеат околу нас, а ние однадвор мислиме дека сè е во ред, додека тие во реалноста се жртви на злоупотреба од оние што треба да ги штитат и сакаат?
Колкава е одговорноста на фамилиите, возрасните, соседите, градинките, училиштата, институциите – да препознаат и пријават злоупотреба?
Значи ли тоа што сум молчела и трпела како дете дека денес не можам да докажам низ што сум минала, затоа што сè е „застарено“?
Дали вработените во институциите се обучени и способни да се справуваат со темата на нарцизам и жртви на нарцисистичко однесување?
Зошто процесите се толку долги и доведуваат до повторно доживување на истата траума?
Колку деца глумеле и молчеле во исто време со мене? Колку ги има денес?
Оваа објава е дел од процесот на затворање на ова болно искуство, кое ме научи на следното (ова е само дел):
Не е секоја жена што родила – и мајка.
Семејствата не се секогаш најбезбедното место за растење.
Најблиските не секогаш ти мислат добро, и често се способни да ти направат големо зло – без оглед на тоа што зборуваат.
Во „љубов“ и „те сакам“ често се става сè она што всушност не е љубов и не е „те сакам“.
Игрењето на доделената улога има висока цена.
Молчењето има болни последици.
Односите надвор од семејството можат да бидат поддржувачки, топли и искрени – но не можеш да останеш во семејство каде си бил злоставуван, да им бидеш лојален, а во исто време да посакуваш нови и поинакви искуства во животот.
Болката и раните можат да се излечат, да се оджалат и трансформираат во нешто што ти користи во животот – но пред тоа мораш да се отвориш и да ја покажеш токму таа болка.
Ова го истакна Милица на платформата LinkedIn.
Извор: Kurir.rs
