За да биде среќна во 40-тите, жената мора да се промени од корен - Поучна приказна за сите жени
Природата често ни испраќа животни лекции, а една инспиративна приказна за орелот, кој претрпува значителна трансформација на 40-годишна возраст, нè потсетува на важноста на промените за да продолжиме понатаму.
„Имам четириесет години, грда возраст: човек е сè уште млад за да има желби, но веќе е доволно стар за да ги оствари. Тогаш се гаси немирот на сите, па тој станува силен преку навиката и стекната сигурност во претстојната слабост. А јас само го правам она што требаше да се направи одамна, во бујното цветање на телото, кога сите некорисни патишта се добри, а сите заблуди корисни како и вистини. Штета што немам десет години повеќе за да ме заштити староста од бунтови или десет години помалку за да ми биде сеедно. Затоа што триесет години е младост, така мислам сега, кога неповратно се дистанцирав од неа, младост која не се плаши од ништо, ниту од себе“, рече Меша Селимовиќ, прецизно опишувајќи ја фазата кога е потребна промена за да се продолжи понатаму.
Ако сте во четириесеттите години и чувствувате дека е време за нов почеток, слушнете приказна од природата, приказната за орелот: На 40-годишна возраст, канџите на орелот стануваат премногу долги и се виткаат, поради што не може да го фати пленот. Клунот му станува премногу долг и закривен, што го спречува да се храни. Пердувите на крилјата и градите стануваат премногу дебели и го попречуваат неговиот лет.
Орелот тогаш се соочува со предизвик: или ќе умре или ќе тргне на долго патување на трансформација кое ќе трае 150 дена. Тој оди во гнездото на врвот на планината и го удира клунот во карпите додека клунот не се скрши и не падне. После тоа, тој чека да му порасне новиот клун, сега остар, со кој ги отстранува претерано долгите канџи. Полека ги откорнува пердувите од крилјата и градите. По пет месеци труд, болка и предизвици, со нов клун, остри канџи и обновени пердуви, орелот повторно се раѓа и може да живее уште 30 среќни години!
Понекогаш, за вистински да живееме, треба да поминеме низ процес на промена. Иако овој процес може да биде проследен со страв, болка и сомнеж, ослободени од товарот на минатото, навиките и спомените, можеме вистински да уживаме во сегашноста и да живееме квалитетен живот.
