Баба Бранка (70) две децении живее без струја, а речиси никогаш не била болна
ФОТО: Јутјуб принтскрин
Хероина, сточар и работничка - Седумдесетгодишната Бранка Којиќ не ни можела да замисли дека по долги години живеење во градот, остатокот од животот ќе го помине сама во напуштено планинско село, во селото Адровиќи.
Имено, Бранка Којиќ, која има 70 години, стана единствената жителка на селото Адровиќи кај Вишеград во Босна и Херцеговина. По смртта на нејзиниот сопруг, таа одлучила да не се враќа во градот и останала сама на село 9 години.
Единствените пријатели што ги има се животните - седум крави и 20 овци. Како што вели, ништо не ѝ можат ниту јануарските виулици, ниту летните горештини.
Бранка го поминува својот осамен живот работејќи и грижејќи се за животни, создавајќи примерно рурално домаќинство.
„По долги години живот во градот и во близина на фабриката, животните патеки ме вратија во родното место, селото Адровиќи кај Вишеград. Удобниот живот во градот го заменив со бакалница, одгледување крави и овци, а не се ни занимавав со земјоделство. Тоа не е чудно бидејќи треба да се произведува храна“, вели Бранка Којиќ, чиј ден започнува во пет часот наутро, кога ќе се разбуди и ќе го испие првото кафе, пишува српски Блиц.
Баба Бранка останала сама во планина
Речиси една деценија живеела со сопругот во куќа во Адровиќи, одгледувајќи до стотина овци и неколку крави. Кога сопруогт ѝ починал, Бранка останала сама во планините и се соочила со различните предизвици и убавини што ги носи животот.
„Брзо се прилагодивме на селскиот живот, но најтешко ни беше што немавме струја. Се снаоѓавме со помош на генератори и плински светилки. Сепак, никому не се жалевме, живеевме од сопствената работа и заработка и беше убаво“, се присетува Којиќ.
По смртта на нејзиниот сопруг, луѓето се обиделе да ја убедат Бранка да продаде се и да замине во градот, но таа не сакала ни да слушне за тоа. Таа самостојно се грижи за своите седум крави и дваесет овци, кои се нејзината гордост и богатство.
Нејзиниот работен ден започнува во 5:00 часот
„Работниот ден ми започнува во пет часот. Прво ги хранам мачките, две кучиња и кокошките, а потоа одам во шталата. Ги чистам кравите, ги молзам, користам машина за молзење и ги хранам со сено. Подоцна, кога ќе дозволат временските услови, ги оставам да пасат“, вели Бранка опишувајќи го нејзиниот секојдневен ритам.
Таа живее продавајќи млеко, кое секој втор ден го доставува до локалната бакалница, продавајќи приближно сто литри млеко. Таа е задоволна од цената. Продала едно теле и едно јагне, што и било доволно.
„Работата на село не е лесна, но мора да ја сакаш и да ја работиш. Имам и машини за чистење снег и друга механизација, но сама сум, се морам сама да направам. Освен сточарство, одгледувам и сопствен зеленчук - компир, боранија, кромид, зелка, домати, краставици... и од тие производи правам зимска бавча“, вели воодушевено Бранка.
Бранка, витална жена со бистар ум и вредни раце, вели дека заборавила кога последен пат отишла на лекар. Таа тврди дека тајната на здравиот живот лежи во здравата храна која сама ја произведува на скромно поле.
Таа не зема никакви лекови
„Не пијам никаков лек. Никогаш не сум имала ниту грип. Се хранам навистина здраво, ги купувам само најпотребните намирници. Млеко, сирење, павлака, месо и зеленчук кои не се третирани со хемикалии, шумски плодови, чаеви - има ли нешто поздраво?“, гордо изјавува Бранка.
Животните и се единствените пријатели во селото, а имала и средби со мечки и волци, но не ја допирале бидејќи, како што вели, секој си оди по својот пат во планина. Сепак, единственото нешто што и пречи е самотијата. Таа живее сама во напуштено село кое некогаш било полно со живот. Потребно е час и половина пешачење до најблискиот сосед. На гости кај неа доаѓаат деца и роднини од градот, но тоа е само на кратко.
„Се навикнав на тоа, што можам да направам. Навечер слушам волци што завиваат и звук на громови, но дење, особено во пролет и лето, уживам да работам во оваа Божја милост“, вели Бранка.
„Се додека здравјето ми дозволува, ќе живеам на оваа планина со моите животни. Не би го заменила овој живот за живот во градот. Еве јас сум самостоен мајстор и живеам со моите десет прсти. Имам се што имаат во градот. Сега имам струја, телевизија и телефон, сопствена бања и удобна куќа“, заклучува старицата.
Нејзиниот рецепт за долг живот е едноставен - работете умерено, јадете здрава храна умерено, не грижете се за проблемите, сакајте ги домашните животни како што тие не сакаат нас и усогласете го вашиот ритам со ритамот на природата.
