На мајка ѝ рекле дека мора да избере кој близнак ќе преживее: Сето тоа поради ризичината состојба, но таа одбила

Добивај вести на Viber

Кога ѝ кажале дека ќе мора да избере кое дете ќе живее, таа само го фатила стомакот со двете раце и погледнала кон подот. Бидејќи како може мајка да избере? Како може да одреди чиј глас ќе одекнува низ куќата, а чиј не? Џена Хачисон не можела да го направи тоа. Не сакала. Не се согласила да биде судија над своите ќерки.

Џена е од Квинсленд, Австралија. Таа веќе беше мајка на момче, малиот Хуго. Втората бременост беше радост сама по себе. А потоа, за време на ултразвук во раната бременост, докторот изговори реченица што ѝ го замрзна дишењето, но на убав начин: носите близнаци, идентични.

Кога радоста се претвора во страв

Но, во 16-тата недела од бременоста, сè се скрши како тенко стакло. Лекарите дијагностицираа синдром на трансфузија од близнак до близнак (TTTS). Едното бебе добиваше премногу крв, а срцето ѝ беше на работ на пукање. Другото добиваше премалку и полека се гаснеше, како свеќа на провев.

- Бременоста беше со висок ризик од тој момент. Правевме ултразвуци секоја недела. Бев преплашена, но им верував. Не можев да се откажам, рече Џена.

На 22-та недела, тие се обидоа со ласерска операција на плацентата. Премногу ризично. Престанаа. Можеа да ги извршат и двете. Успеаја да исцедат само речиси три литри течност од матката, за да ѝ го олеснат дишењето и болката.

Одлука што ниедна мајка не треба да ја чуе.

- Ни кажаа дека можеме да ја спасиме Лили и да го прекинеме животот на Ајви, рече таа.

Сценаријата што им ги кажаа не беа убави: мртвородено дете, трајно оштетување на мозокот, церебрална парализа, траен инвалидитет.

Но Џена не сакаше да се прави бог.

- Тие се здружија. Тие остануваат заедно. Јас нема да го бирам детето.

Во 24-тата недела започна породувањето. Империјална итна состојба. Лили Бел и Ајви Грејс се родија со тежина од 458 грама секоја. Тежина на едно стапче путер. Проѕирна кожа. Вени како мапа под прстите. Не беше глетка на нежни бебиња. Тоа беше живот што виси.

Тие беа примени на интензивна нега за предвремено родени бебиња. Интубација. Инфузии. Стероиди. Сонди. Ден и ноќ. Час по час. Капка по капка.

Ајви си отиде дома по 107 дена. Лили по 129 дена. Дома. Со сонда. Со кислород. Но дома.

Денес, и двете се среќни и учат да ползат.

Денес, обете тежат околу 7 килограми. Се смеат. Се превртувам. Се обидуваат да лазат. Едното се храни преку сонда, но со секој залак што успева сама да го проголта, куќата слави.

- Луѓето постојано прашуваат како се бебињата. Но, никој не прашува како е мајката. Црпењето млеко додека бебето е во инкубатор е најтешката работа на светот, рече Џена.

Затоа почна јавно да зборува. Не за рецензијата. Туку поради жените кои молчат додека нивниот свет се распаѓа.

Нејзината порака е едноставна: Не се откажувајте. И најдолгата ноќ има крај. И по неа дојде светлината. И тоа е сè. Бидејќи чудото не се објаснува. Чудото се доживува.

Фото: Принтскрин/ Тик ток
Извор: Ona.telegraf.rs