Тито без Милка не леташе, беше негова лична стјуардеса, но и жена која чувала тајни: „Стоев пред Јованка кога ја исекоа со нож во авионот“
Јованка Броз, првата дама на СФРЈ, поминала децении во релативна сиромаштија, а стјуардесата Милка Јакулиќ открива трогателни моменти од нејзиниот живот.
Јованка Броз, првата дама на СФРЈ, беше примена во Ургентниот центар во Белград на 23 август во исклучително тешка здравствена состојба. По двомесечна борба со тешко труење на крвта, таа ја загуби битката за живот. Нејзината смрт означи крај на една ера во историјата на Југославија, но и потсетник на тешките години што ги помина по смртта на Јосип Броз Тито.
Таа живееше три децении без лична карта или пасош. Дури во 2006 година тогашниот министер за внатрешни работи Ивица Дачиќ и министерот за труд и социјална политика Расим Љајиќ ѝ ги предадоа потребните документи. Во тој период, медиумите објавија дека Јованка живеела во релативна сиромаштија, а владина комисија откри дека нејзиниот стан во Белград не бил одржуван од нејзиното апсење во 1980 година.
Сеќавања на стјуардесата Милка Јакулиќ
Српски телеграф објави интервју со стјуардесата на Тито, Милка Јакулиќ, сега 86-годишна, која во текот на годините поминати придружувајќи ја двојката Броз, имаше можност да се запознае со приватниот живот на првата дама. Милка се присети на своите почетоци и како станала дел од екипажот на Тито - работа што не била лесна и барала бројни проверки од страна на Државната безбедност.
„При влегување во авионот на редовната линија Белград-Париз, шефот ме пречека и ми рече дека нема лет за Париз... Потоа ме однесоа во касарната, каде што ме чекаа пет лица кои ме набљудуваа со години. Ме однесоа со лимузина во непознат правец и на крајот пристигнав во „Секретаријатот на маршалот“, се сеќава Милка.
Потоа ѝ било кажано дека е назначена да лета со претседателот и првата дама. На почетокот беше полна со загриженост, но наскоро уживаше во својата работа - подготвувајќи униформи и коктел фустани, обезбедувајќи удобно патување и секогаш придружувајќи ги Тито и Јованка.
Непознатата страна на првата дама
Милка Јакулиќ особено се сеќава на моментите кога Јованка ја покажаувала својата човечка страна. Едно лето, кога колешката Споменка фрли остар нож и ја пресече Јованка, таа стоеше над Јованка кога Тито ја увери со зборовите:
„Зошто плачеш, не си видела ли толку многу крв во војната? Тоа е само мала рана.“
Иако работеше во средина на која нејзините колеги беа завидни, Милка истакнува дека нејзината работа била да обезбеди пријатно и безбедно патување за претседателската двојка, вклучително и увид во цветните аранжмани што ги добивал Тито за безбедност. Тито беше темелно подготвен за секоја посета и го следеше печатот од сите земји - вели Милка.
Сеќавањето на официјалните посети и протоколи останува особено трогателно. Еден од најимпресивните моменти бил пристигнувањето на царот Хирохито во Јапонија во 1968 година, кој го прекрши строгиот протокол за лично да го пречека Тито. Милка се сеќава дека била неописливо горда што е Југословенка додека го набљудувала стасот и говорот на државникот, што оставило силен впечаток.
Јованка Броз, и покрај тешкиот живот и децениите што ги поминала во релативна изолација и сиромаштија, остана симбол на одредена ера на Југославија. Нејзината човечка и нежна страна, како и нејзината посветеност на Јосип Броз Тито, се особено осветлени преку сведоштвата на луѓе кои ја познавале одблизу.
Милка Јакулиќ, поранешна стјуардеса, беше гостинка во утринската програма на Миломир Мариќ и му приреди неочекувано изненадување.
Таа реши да ја преземе емисијата од него и да му забрани да зборува додека не каже што сака.
„Дипломирав англиски јазик и книжевност. Сега со оваа родова еднаквост - порано бев лингвист, а сега сум лингвистка. Внимавај, нема да го пренесеш зборот“, предупреди г-ѓа Јакулиќ.
Таа почна да зборува за тоа како станала стјуардеса, а во еден момент Мариќ се обиде да ја прекине, но не успеа.
„Нема да ме збуниш. Јас одам по свој пат. Не можеш да изговориш ни збор, не можеш да ме прекинуваш како овие обични луѓе, јас сум лингвистка“, рече таа рамнодушно.
Мариќ се извини дека негова работа е да прекинува.
„Замолчи сега!“, г-ѓа Јакулиќ не попушти.
- Никој не може да каже што сака овде, забележа Мариќ.
- Тогаш си се јавил на погрешна личност, му одговори таа.
Раскажа и анегдота од Лондон.
„Одам во Лондон. Ни кажаа дека таму има четници и да бидеме внимателни. Штом ќе слушнам српски, бегам. И така купуваме долна облека во продавница. Србинка сум кога ќе се зграпчам за гаќичките. Боже, не можам да избегам од Србите. Трчам кон авионот. Кога тоа ќе се случи, Србинката што ми ги зграпчуваше гаќичките седи таму. Тоа беше Пеко Дапчевиќ.“
Кога Мариќ рече дека нејзиното гостување е завршено, госпоѓа Јакулиќ не сакаше да го прифати тоа.
„Не сакам да дојдам на крајот. Оние што ме нашминкаа ме вознемирија. Убава сум дури и без шминка. Требаше веднаш да ме пуштат во шоуто. Многу се бавни во собата за шминкање“, рече таа.
РЖМ/ИС - Извор: курир.рс
