7 години од смртта на југословенската дива: Инцидентот во Кан ја чинеше кариера, го сакаше истиот маж 44 години

Добивај вести на Viber

Поминаа седум години откако Милена Дравиќ си замина - најголемата филмска дива што ја имаше Југославија. Жена чија насмевка можеше да ја разбие тагата и чиј поглед можеше да ја смири бурата. Таа беше олицетворение на она што сите го препознававме во неа - пристојност, топлина и елеганција што никогаш не зависеа од модата.

Велат дека и оние што ја познаваа и оние што ја гледаа само на екранот ја обожаваа, бидејќи сите имаа впечаток дека таа е „неговата Милена“.

Девојка од Дорќол која сонувала за сцената

Родена е на 5 октомври 1940 година во Белград, во семејство каде што уметноста и работата биле ценети. Таа пораснала во Дорќол, во населба каде што мирисите на стариот Белград и гласовите од калдрмата го обликувале ликот на идната дива.

Во Првата машка гимназија, каде што девојчињата биле реткост, таа веќе покажала дека не се плаши да биде различна. Секогаш велела дека Народниот театар е нејзиниот прозорец кон светот - сè е можно таму, верувала таа.

Нејзиниот талент првпат го препознала нејзината тетка, сестрата на нејзиниот татко, а балетот и глумата станале нејзина прва форма на слобода. Кога чешкиот режисер Франтишек Чап ја забележал во Сараево во 1958 година и ѝ понудил улога во филмот „Вратата останува отворена“, Милена имала само осумнаесет години. И вратата навистина останала - отворена засекогаш.

Од „Прекобројe“ до легендата на југословенското кино

Улогата на Малена во филмот „Надбројни“ на Бранко Бауер во 1962 година ја направи ѕвезда. Иако играше девојка која се провлекува во работна акција за да си најде момче, Милена со таа улога покажа дека има нешто што не може да се научи - присуство.

Заедно со Љубиша Самарџиќ, таа ги освои срцата на публиката, а Златната арена во Пула беше само потврда за она што сите веќе го знаеја: пристигна новата кралица на киното.

После тоа, следуваа филмови и награди: „Градот што врие“, „Заседа“, „Битка на Неретва“, „Зона Замфирова“, „Мојот татко за одредено време“. Таа ја водеше и култната емисија „Лице в лице“ со Драган Николиќ - емисија која, како и нивниот брак, остана симбол на една ера.

Инцидент во Кан што можеше да ја промени нејзината судбина

Малку е познато дека Милена речиси ја изгуби улогата во „Сутјеска“. Откако го претстави филмот „В.Р. - Мистеријата на организмот“ во Кан, еден новинар ѝ постави прашање на прес-конференција: „Дали вие, југословенки, знаете за контрацепција?“

Уморна и болна од мигрена, Милена, како што подоцна рекла, ги извадила апчињата и ја удрила новинарката со нив. Инцидентот го објавиле сите странски весници, а руската „Литературна газета“ ја осудила за „несоодветно однесување“.

„Кога се вратив, режисерот на филмот ми рече дека нема да играм во „Сутјеска“. Една година подоцна, лежев на плажа со Драган, кога истиот човек ми пријде и ми рече: „Стани, одиш во Тјентиште!““, се присети подоцна со смеа.

Три брака, но само една вистинска љубов

Пред да го запознае Драган Николиќ, Милена беше во брак со режисерот Воислав Кокан Ракоњец, а потоа со Младомир Пуриша Ѓорѓевиќ, кој подоцна рече:

„Од сите жени што ги сакав, најмногу ја сакав Милена Дравиќ. Филмот беше мојата најголема љубов, но Милена беше мојата вистина.“

А потоа, во 1969 година, го запозна Драган Николиќ на снимањето на филмот „Хороскоп“.

„Кога ѝ се приближив, имав чувство дека ја познавам цел живот“, рече тој.

Се венчаа скромно, за време на паузата за ручек за време на снимањето на „Како се сакаа две будали“. Нивната кума беше Сека Саблиќ.

Нивниот брак траеше 44 години. Немаа деца, но секогаш велеа дека тоа ги научило да ги гледаат сите деца на светот како свои.

„Почина од тага“ - живот по Гага

Кога Драган Николиќ почина во 2016 година, Милена се повлече од јавноста. Пријателите рекоа дека „се откажала од себе“.

Актерот Петар Бенчина раскажа како еднаш, додека разговарале на улица, го запрела целиот тролејбус - луѓето само стоеле и ја гледале, како да биле во театар. Таква беше Милена: каде и да застанала, се создавала сцена.

Раде Шербеџија откри дека, два месеци по смртта на Гага, Милена му го дала неговиот брод:

„Ми рече: „Немој да се глупираш, сакам ти да го имаш. За Гага сè уште да нè вози.“

Денес, тој брод, со неговата слика, плови низ театарот „Улисес“ на Бриони.

Повеќе од уметност

Милена Дравиќ почина на 14 октомври 2018 година, по тешка болест. Таа беше погребана покрај својот сопруг Драган на Новите гробишта во Белград.

Кратко по нејзината смрт, Татјана Њежиќ ја објави монографијата „Милена Дравиќ - Повеќе од уметност“, во која многу колеги се сетија на жена која носеше достоинство во секое време.

„Милена Дравиќ е насмевка на генерации. Дар, топлина и шарм што никогаш повеќе нема да се случи“, рече Душан Ковачевиќ.

А Раде Шербеџија заклучи:

„Таа е смислата на нашата уметничка потрага по вистината. Никој не летал толку високо.“

Седум години подоцна, Милена сè уште живее - во сеќавањето, на екранот, во секоја сцена што ја играше искрено, како да е последна.

Фото: Pinterest.com
Извор: Ona.telegraf.rs