Мајка му го напуштила, брат му и сестра му се срамат од него: Александар бил отфрлен поради Даунов синдром, Лилјана го посвоила

Добивај вести на Viber

„Дали е срамота да имаш брат кого мајка го оставила кога имал пет години, а никогаш не прашала за него? Зошто сестра се срами од својот брат кога ѝ го честита роденденот затоа што има Даунов синдром? Таа ја брише неговата порака, а тој постојано зборува за тоа како има сестра и брат. Не дај Боже никому да го доживее она што тој невино го доживеал“, напиша една Лилјана во својот пост на Фејсбук.

Која е Лилјана за тој млад човек, ако не неговата мајка? Што доживеа ужасно та невина душа со Даунов синдром? Сите овие прашања ни се мотаа низ главите сè додека не ја контактиравме Лилјана Величковиќ. Па, тогаш реагираа и нашите срца, затоа што она што ни го кажа навистина нè расплака и нè восхити.

- Јас сум старател на Александар откако почина неговиот татко пред три години. Јована му е сестра по мајчина линија, тој има и брат. Неговата мајка го напуштила кога имал пет години, а ниту братот ниту сестрата не сакаат да имаат ништо со него - оваа тажна семејна приказна започнува со Лилјана родена Смедеревка, која живее во Крчмаре, предградие Дивчибара.

Велиме „неофицијално“ затоа што во 16-те години заеднички живот со таткото на Аалександар, таа никогаш не се омажила за него. Но, во животот, документите и формите секогаш се помалку важни од суштината, а таа е таква што Александар и Лилјана се заскаа веднаш.

- Во 2006 година, кога дојдов да живеам со неговиот татко, тој имаше околу 14 години и црташе нешто. Ми покажа цртеж и праша: „Што е ова?“. Јас молчев, а тој рече: „Те прашав нешто“ - се присети Лилјана во интервју за Телеграф на таа прва средба со нејзиното дете, со која тој илустрираше исклучителна разумност.

Неговите баба и дедо не го пуштиле да оди на училиште

Ја има неа, иако поради околности никогаш не одел на училиште, а има 34 години.

- Да. Неговите баба и дедо по татко, кои се грижеле за него до нивната смрт (во 2016 и 2017 година), бидејќи и покрај присуството на нивниот син, а и таткото на Ацо, сакале да го имаат главниот збор, не сакале да го пратат на училиште. Тој многу малку знае да пишува букви и броеви. А она што го знаел, го заборавил, па се нервирам, бидејќи јас го научив на тоа - вели Лилјана.

Сега, зошто го напишавме нејзиното дете? Бидејќи Лилјана е многу повеќе е мајка на Александар отколку онаа што го родила и која не само што го напуштила кога имал пет години, туку кога некој ќе ѝ го спомене, таа дури и не сака да знае дека е жив.

- Кога се одржа рочиштето за имотната состојба во 2022 година по смртта на нејзиниот сопруг, Центарот за социјална работа ги повика нејзината мајка Ацина и нејзината тетка по татко, како и нејзиниот брат и сестра по мајка, за старателство, бидејќи беа полнолетни. Никој не сакаше да се грижи. Сестрата на неговата тетка праша: „Зошто не го сакаат, тој е наш“ - г-ѓа Величковиќ ни ги раскажува деталите од оваа тажна приказна.

Александар, од друга страна, сè уште не се откажа од својата мајка. Исто така, ниту од сестрата ниту од братот.

- Неговата сестра по мајчина линија Јована има нешто помалку од 30 години и 2,3 деца. Се спријателив со неа на Фејсбук пред околу 7-8 години, а потоа ѝ кажав дека Ацо постојано прашува за неа и сака да ја види, а таа вели дека има само еден брат. Секоја година ѝ го честитам роденденот во мое и негово име, а оваа година беше испратена посебна порака од него и негова слика. Сето тоа го избриша - вели Лилјана.

Љубов кон сите луѓе и животни

Иако во длабочините на душата, сето ова сигурно го прави многу тажен, овој 34-годишник не е полн со гнев кон никого. Напротив, зрачи со голема љубов кон сите.

- Тој е многу чувствителен. Немате поим како прегрнува. Но, најсилната и најубавата прегратка - нагласува оваа убава жена со радост во гласот.

Тој ги сака и домашните животни што ги одгледува тој и неговата Лилјана во Крчмари.

- Имаме овци, мисирки, кози, јариња, кокошки. Ова е она што го прави и што го исполнува. Ги вади овците на пасење наутро и разговара со нив. А тие го слушаат толку внимателно - раскжува Лилијана. Животните се и негово единствено постојано друштво, бидејќи може да се дружи со луѓе само ако некој ги посети. Ги сака и децата од соседството.

- Знае да се лути кога некој ветува дека ќе дојде, а не доаѓа. Инаку, се врзува за луѓето, па ја нарекува докторката што го оперирала годинава во април за катаракта „мој пријател“. Таа им се обраќа и на возачите на автобуси - госпоѓа Величковиќ ја опишува големината на душата на нејзиниот Ацо.

Патем, поради споменатите животни, како и градината за која се грижат заедно, тој нема да го продаде имотот на својот татко, кој го наследил пред три години. Лилјана немала никакво законско право врз неа бидејќи била во вонбрачна заедница со својот сопруг.

„Не ме карајте, добро сум, сè правам“

Покрај куќата и имотот, му остана и семејна пензија од татко му, како и паричен надомест за грижа и помош од други луѓе.

- Александар беше прогласен за трајно неспособен за работа пред три години. Има 70 проценти физичка штета. Повеќе од 70 проценти, кога има, тогаш добиваат помош и по таа основа - посочува Лилјана.

Покрај горенаведеното, Лилијана и нејзиното дете, живеат од нејзината плата, која ја заработува работејќи во кујната на ресторан во Дивчибаре. Оттаму, таа редовно му носи квалитетни оброци.

- Кога се враќам од работа, која е оддалечена околу 14 километри од нашата куќа, тој ме вика кога ќе ме види кога ќе слезам од автобусот. Тој знае дека рацете ми се полни и сака да ми помогне - вели г-ѓа Величковиќ за грижливата душа на своето дете.

Таа вели дека тој многу се грижи кога таа оди на лекар на некои прегледи и скенирања, па иако таа го предупредува да не го прави тоа, тој ја вика повремено да види дали е добро.

- Понекогаш му се лутам, само затоа што не ми е лесно. А тој вели: „Не ме карај, добро сум, сè правам“. Тој знае да биде и смешен, па кога ќе го кренам гласот, ми вели: „Не се расправам, молчам. Ти се расправаш“ - Лилјана низ смеа раскажува интересни „епизоди“ со Ацо.

Секогаш сакан од семејството на Лилјана

За разлика од неговите роднини од страната на татко му и мајка му, тој отсекогаш имал голема љубов од неа и од мајка му и од сестра му и од целото нивно семејство. Тие ја имаат и од него.

- Тие се многу приврзани. Кога не ѝ се јавувам на мајка ми неколку дена, тој вели: „Јавете ѝ се на мајка ти, таа те роди“. Тој е исто така многу приврзан кон децата на сестра ми, вклучувајќи ги и нивните деца. Тие го сметаат за чичко, а тој ги смета за братучеди. Да речеме, кога ика, вели: „О, Јаков ме споменува“ .

Таткото на Александар, кој работел во локалниот „Водовод“, се сложувал со Лилјана добро иако знаел да пие. Вели дека бил добар човек и дека дури и до ден-денес, сите во неговата област зборуваат со љубов за него. Тој „замина“ брзо пред три години, за само неколку месеци болеста го совлада. Тој си замина, а неговиот син остана, со кого, реално, дури по смртта на неговите „доминантни“ роднини (и во 2016/2017 година), почна да се зближува. Но, Бог го погледна со Лилјана во неговиот живот, и тој отиде во „другиот свет“ во мир, знаејќи кому му го остава своето единствено дете.

И ЛИЛЈАНА Е ЕДИНСТВЕНА МАЈКА на тоа дете, а тој е нејзино ЕДИНСТВЕНО ДЕТЕ. Таа никогаш немаше свое биолошко.

- Тој многу ме сака и јас го сакам. Знаете, родител не е само оној што создава, односно раѓа дете, туку пред сè оној што го одгледува - заклучува таа.

Раѓате дете со Даунов синдром, вродена срцева маана, и без оглед на тоа што тој има потреба од вас двојно повеќе отколку што мајките имаат потреба од здрави деца - го напуштате. Но, за среќа, Бог испраќа ангел чувар, и повторно имате МАЈЧИНСКА ЉУБОВ.

Фото: Приватна архива
Извор: Telegraf.rs