Оваа девојка од Белград го освојува Холивуд: Нина е ѕвезда од хит серија, поради кариера морала да го смени презимето
Пред да стане дел од култната дистописка серија „Приказната на слугинката“, Нина Кири беше уште едно девојче од Белград чиј живот брзо доби сосема поинаква форма. Нејзиното вистинско презиме е Кириџија, а родена е во 1992 година во Белград, каде што се преселила со семејството кога имала една година. Нашла нов дом во Ванкувер, каде што пораснала, одела на училиште и ги направила своите први актерски чекори.
„Ќе биде тешко да го запомните вашето презиме. Променете го.“
Во гостувањето во емисијата „Разбуди се“ на ТВ Нова, Нина раскажа како Кириџија станала Кири. Тој момент не бил ниту драматичен ниту комплициран, но многу зборува за тоа како функционира индустријата.
„Имав агент овде во Ванкувер кој ми кажа дека луѓето ќе имаат тешкотии да го изговорат моето презиме Кириџија, па ме советуваше да го сменам. Јас дури и не помислив на тоа, само реков во ред, и така се случи сè“, рече таа без двоумење.Таа едноставна одлука не ја оддалечи од нејзините корени. Напротив. Нина често истакнува колку многу ѝ значи тоа што зборува српски, што има двојазичен секојдневен живот и дека, како што самата вели, е „засекогаш помеѓу“.
„Јас сум Канаѓанка, но сум и Србинка. И тоа не ме загрижува.“
Кога ја прашале дали ѝ е тешко да изгради кариера во Канада како личност со српско потекло, таа без двоумење одговара:
„Не би рекла дека ми беше тешко. Дојдов тука кога имав една година, пораснав тука. Немам акцент, функционирам како некој што е роден тука. Но, фактот дека сум од Србија, дека зборувам друг јазик, дека имам друга култура во мене - тоа е моето богатство. Секогаш е поубаво да се живее кога имаш различни искуства.“Од училишен театар до Дизни и хорор
Нина почнала да глуми во училиште, како дел од драмски секции и училишни претстави, а професионално се појавила за прв пат пред камерата во 2007 година. Своето телевизиско деби го имала во 2011 година во тинејџерскиот филм на Дизни „Geek Charming“. После тоа, го привлече вниманието со филмот „Cleo“ од 2016 година, по што следела серија хорор филмови по кои била препознаена долго време: „Let Her Out“, „The Haunted House on Kirby Road“, „The Eretics“.
Токму нејзината улога во филмот „The Eretics“ ѝ ја донесе наградата за најдобра актерка на фестивалот „Бафало Дримс“, а жанровските предизвици со кои се соочи во тие филмови дополнително ја усовршија нејзината глума - суптилна, физички присутна и емоционално нијансирана.
Серијата што промени сè
Вистинската пресвртница се случи во 2017 година, кога таа се приклучи на екипата на „Приказната на слугинката“ во улогата на Алма. Серијата веќе беше глобален феномен, а Нина признава дека немала поим колку влијание ќе има:
„Одиш на аудиција, правиш што знаеш и или те викаат или не. Ме викаа мене и се покажа дека е многу поголема серија отколку што мислев“, рече таа во едно интервју.
Улогата на Алма не беше ниту главна ниту најпозната, но беше запаметена. И гледачите и критичарите забележаа колку добро Нина успева да изрази емоции со погледот, положбата на телото и тишината. Тоа е улогата што ја натера да ја открие домашната публика, и поради која медиумите почнаа да прашуваат - која е Нина Кири?
Таа се врати во Србија по повод ФЕСТ, кога го промовираше филмот „Излезна земја“, семејна драма во која игра заедно со Мирјана Јоковиќ. Во филмот, таа ја толкува ќерката на имигрант, тинејџерка растргната помеѓу очекувањата на нејзината заедница и желбата да припаѓа на ново општество. Улогата ѝ беше блиска - не само тематски, туку и емоционално.
„Пораснав во Канада, но родена сум во Белград. Секоја година доаѓавме тука во лето, а моето искуство беше некаде помеѓу. Филмот го долови токму тоа - како едно си дома, а друго во училиште. Тоа помеѓу е многу познато чувство“, рече таа на промоцијата на филмот.
Како што еднаш призна, филмот ѝ помогнал да се справи со носталгичното чувство кое никогаш целосно не исчезнува. „Овој филм е решение за мене, бидејќи ги спои бизнисот и мојата земја.“
Животот меѓу две земји и пријателството што го носи
Со текот на годините, Нина нашла поддршка кај режисерката и колешка Сања Живковиќ, која исто така живее и работи во Канада. Нивното пријателство, според извори блиски до нив, било клучно во моментите кога Нина се соочувала со несигурности или емоционални сломови. Сања била поддршка, што само потврдува колку е важно да имаш некој свој - дури и кога си на другата страна од светот.
Интересно е колку сериозно Нина ги сфаќа содржините на серијата „Приказната на слугинката“. Иако е дистопија, многу работи во неа потсетуваат на вистински проблеми.
„Не сум сигурна дека е сосема исто, но на некој начин е. Како и во серијата, работите се случуваат бавно. На почетокот не забележувате, а потоа одеднаш се наоѓате во реалност што не сте ја очекувале. Како е можно во 21 век сè уште да зборуваме за правото на абортус? Како да дозволиме Амазон да гори пред нашите очи? На крајот сите повторно ќе носиме маски само за да можеме да излеземе надвор“, откри Нина.
Приказната на Нина Кири не ја губи својата актуелност. Таа сè уште глуми, сè уште внимателно избира проекти. Не се заглавува, не ја следи линијата на најмал отпор. Таа сè уште е „помеѓу“, но сега свесно и со сигурност - не како дете кое се обидува да разбере каде припаѓа, туку како уметник кој знае дека богатството лежи токму во таа позиција помеѓу две култури, два јазика, два света.
Во време кога многумина менуваат сè заради успех, Нина ја задржа суштината. Скромност, автентичност и тивко, упорно присуство. И токму затоа трае.
