Зошто е важна мајчината прегратка дури и кога ќе пораснеме? Тоа е место каде што едно нешто никогаш не се менува
Нашите тела и срца не го забораваат тоа - и честопати ни е повеќе потребно кога повеќе не сме деца. Зошто мајчината прегратка е важна дури и кога ќе пораснеме.
Мајчината прегратка е нешто што нè обележува од првите секунди од животот. Но, дури и кога растеме, нашите тела и срца никогаш не ја забораваат - всушност, честопати ни е повеќе потребна во зрелоста отколку што признаваме.
Кога размислуваме за детството, многумина од нас прво помислуваат на топлината на мајчината прегратка - неописливата сигурност што ја смири нашата вознемиреност, ја ублажи нашата болка и ни го врати чувството дека сме сакани. Но, зошто оваа прегратка останува со нас долго откако ќе пораснеме, самите ќе станеме родители и ќе тргнеме по свои одделни патишта?
Науката и срцето се согласуваат по ова прашање: мајчината прегратка е една од најмоќните форми на регулирање на стресот, безбедност и чувство на припадност што една личност може да ја доживее. И ова е вистина дури и во зрелоста.
Телото се сеќава дури и кога умот заборава
Кога нашите тела растат, тоа не значи дека и нашето внатрешно дете расте. Останува дел од секој од нас што копнее по сигурност, прифаќање, безусловна љубов – а мајчината прегратка често ја активира токму оваа точка на сеќавање. Допирот, особено познатиот допир, му кажува на телото: „Во ред е. Не си сам. Некој те сака, безусловно.“
Допирот ослободува окситоцин, хормон поврзан со чувството на доверба, сигурност и топлина. Прегратките го намалуваат хормонот на стрес кортизол, го смируваат срцевиот ритам и го намалуваат крвниот притисок. Иако ова често се истражува кај децата, бројни студии потврдуваат дека физичкиот контакт – особено со најблиските – има лековити ефекти дури и во зрелоста.
Прегратката не е само физичка - таа е енергетски мост
Мајчината прегратка не е само телесен контакт. Таа во себе носи енергија од неколку генерации, грижа, тивка свест, интуитивна блискост. Кога мајката прегрнува возрасно дете, две реалности како да се спојуваат: онаа што била и онаа што е. А помеѓу нив, илјада неискажани мисли, сеќавања и тивка припадност.
Прегратката е начин повторно да се поврземе со нашиот извор - со таа прва врска што го дефинираше нашето чувство за безбедност во светот. Дури и ако врската со нашата мајка не е (беше) совршена (а ретко е), прегратката може да има моќ на моментална врска, каде што зборовите исчезнуваат и останува само суштината: присуство.
Што ако повеќе нема мајка или прегратка?
Многу луѓе ги губат своите мајки пред да можат повторно да се поврзат со нив во зрелоста. Во овој случај, мајчината прегратка може да стане внатрешен простор што го негуваме со нежност, сеќавања и внатрешна визуелизација. Сепак, понекогаш мајчината прегратка никогаш не била она што сме сакале да биде - но дури и тогаш, како возрасни, можеме да си дадеме можност да создадеме ново искуство на безбедност.
Тоа може да значи да си дозволиме да бидеме интимни со друга сакана личност. Да бараме контакт што е безбеден, неосудувачки, присутен. Или да залечиме стари рани на терапија и за прв пат да почувствуваме дека имаме право да бидеме сакани безусловно.
За возрасни деца и мајки
Ако сте возрасно дете: Не плашете се да побарате прегратка, дури и ако се чувствува чудно. Понекогаш не е лесно за мајките да покажат нежност, но тие исто така копнеат по контакт. Не чекајте го совршениот момент. Прегратката има моќ да раствори децении тишина.
Ако сте мајка: вашиот допир сепак значи повеќе отколку што мислите. Дури и ако вашите деца се возрасни, зафатени, возрасни - нивното внатрешно дете сè уште ви се обраќа барајќи го чувството: „Дали сум добро? Дали сè уште ме сакаш? Можеш ли сè уште да ме видиш?“ Проверете како сликата на мајката влијае на животот на ќерката.
Нема возраст во прегратката - постои само љубов...
Мајчината прегратка не познава временски ограничувања. Може да биде реткост или секојдневна појава. Може да се случи еднаш годишно или секој ден. Но, секој пат кога ќе се случи, нè потсетува на нешто фундаментално - дека љубовта не исчезнува, дури и кога старееме.
Во свет кој често очекува од нас да бидеме цврсти, брзи и самодоволни, прегратката на саканата личност е место каде што можеме да оставиме сè настрана и едноставно да бидеме. И во тоа постои чудо што никаква зрелост не може да ни го одземе.
РЖМ/ИС - ФОТО: Фрипик
