Дали Јованка Броз знаеше дека живее покрај гробот на поранешната сопруга на Тито: Зад затворените врати на најмоќниот пар во Југославија

Добивај вести на Viber

По емитувањето на првата епизода од серијата „Јованка Броз и тајната служба“ на РТС во Србија, која ќе го прикаже подемот и падот, сјајот и крајот на поранешната прва дама на Југославија во 10 епизоди, интересот за Јованка Броз расте. Нејзиниот живот обвиен со тајни останува мистерија.

Ексклузивното признание на сестрата на Јованка Броз, Нада Будисављевиќ за порталот zena.rs го пренесуваме во целост:

„Имав 18 години и Тито се запрепасти кога виде дека Зора и јас немаме часовник. И така запрепастен, тој не‘ прашува: „Па, девојки, немате часовник?“, а ние рековме: „Па, немаме.“ Во тоа време, тоа беше како да не‘ прашува дали имаме хеликоптер. И тој ни рече, кога се враќавме од Бриони, дека ќе гледа да добиеме мал квадратен часовник со мала црна лента. Тоа беше мојот омилен подарок во мојот живот.

Ни ги даде Тито часовниците и ни рече: „Но, не кажувајте на Јованка.“ И се враќаме од Бриони со воз, лежиме во купето, ги ставивме часовниците и ги слушавме како чукаат, се прашувавме: „Дали твојот чука? Дали мојот чука? “И во таа приказна се појавува Јованка и вели:„ Слушам дека добивте часовници“.

А, ние не и кажавме, ни рекоа да не и кажуваме. А, таа продолжува: „Дали некој друг во вашето одделение има часовник?“, ние рековме: „Нема никој“.

„Па, и вие нема да ги имате“, вели Јованка и продолжува:

„Може да го носите дома, но нема да го носите на училиште додека не почнат да носат најмалку две-три други деца од класот.

Мињони од Маршал

Бевме на Блед и имаше некаков прием долу. Зора, Миша и јас бевме деца и го гледавме од собата на вториот кат. И тој само се појави на вратата од нашата соба со две чинии мињони во рацете. Се искачи пеш на вториот кат да ни донесе колачиња. Знаеше дека сите ќе не‘ заборават во тој налет. Но, тој не не заборави нас.

Вториот пат беше голема вечера во Бриони, а јас бев во мојата соба во Белата вила. Собата беше веднаш до лифтот, кој тргнуваше од приземјето, веднаш до кујната. И некој тропа на вратата. Ја отворам вратата, а тој во парадна униформа ми дава две чинии јастог и ми вели: „Морав да ги земам и двете, за да не се досетат овие“.

Подоцна, кога пораснав, знаеше дека и јас и Јованка сакаме шампањ. Така, тој ни донесе шампањско за 8 март, ни стави во чашите, а и тој го проба малку, но не го сакаше. И уживаше што ние двете уживаме во тој шампањ.

Даваше по своја мерка

Мислам дека Тито немаше вистинска претстава за тоа како живее обичниот свет. Кога ни даваше Јованка - даваше пари само колку што беа потребни. А, Тито секогаш ни даваше скришно. Даваше и по дваесет илјади. А, таа секогаш знаеше за тоа. Најверојатно и го кажал тоа. И тогаш таа стапнуваше на сцената и кажуваше на што ќе се троши. Но, за да не стане забуна, тој не ни даваше секој ден. Ова се случуваше еднаш во пет години. Но, кога даваше - даваше по своја мерка.

Сакаше да ги прави луѓето среќни. Сакаше да и дава подароци на Јованка. Секогаш и купуваше подароци за Нова година, 8 март, за нејзиниот роденден. Уживаше. И кога одеше некаде без неа, тој секогаш ѝ купуваше и ѝ носеше подароци.

Ја обожаваше ЈОВАНКА

Ја покажа својата љубов кон Јованка на ненаметлив начин, и докажуваше. За тоа не се зборуваше, тие не ја покажаа таа љубов, но се гледаше. Тито гледаше во Јованка со многу љубов, нежност, неговиот заштитнички став беше очигледен. Од друга страна, таа никогаш не изрази ниту една критика кон него. Дури ни пред мене. Само во четири очи ако разговараше со него. Никогаш не ја слушнав дека го фали Тито. Немаше потреба таа да го прави тоа. Други изобилно го фалеа.

Тој едноставно ја обожаваше Јованка. Навистина го сакаше. Тој беше доста внимателен кон неа. Ја прилагоди, многу го ценеше нејзиното мислење, пред се‘ го ценеше нејзиниот здрав разум. Тој ги ценеше организациските способности на Јованка и немаше потреба да го кажува тоа. Беше лесно да се види. И двајцата работеа на тој начин: прво бизнисот. Тој сакаше да слуша што мисли таа. А, нивната околина не можеше да го издржи тоа. Затоа и ја казнија.

Не зборуваше за поранешните

Тито повремено зборуваше за неговата мајка, неговото детство, Русија и времето кога живеел во Русија. Никогаш не сум го слушнала како зборува за неговите поранешни сопруги. Во мое присуство, Тито никогаш не спомна ниту една од неговите поранешни сопруги, ниту Пелагија ниту Херта Хас. Дури ни Даворјанка Пауновиќ. Никогаш не ги спомна, најверојатно за да не ја повреди Јованка. Ни Јованка не ги спомна. Веројатно знаела дека Даворјанка е погребана во комплексот Бела палата. Но, таа не се занимаваше со неговите поранешни сопруги и поранешни љубовници. Тоа беше дел од неговото минато и таа не се грижеше за тоа. Јованка беше свесна дека Тито ја сака и знаеше дека го сака.

Никогаш не сум го слушнала да го крене гласот. Во мое присуство, тие никогаш не се расправаа. А, поминавме многу време заедно. Во мое присуство, тој никогаш не кажа грд збор за неа. Се шегувавме на нејзина сметка, ние двајцата, додека таа не ни речеше на двајцата: „Па, доста е!“

Јованка му зборуваше се што мислеше и тој го ценеше тоа. Бидејќи таа беше единствената што зборуваше се‘ што мислеше. Другите го кажуваа она што тој би сакал да го слушне. А, Јованка беше искрена и многу директна. Таа не сугерираше ништо, туку ќе каже што има да каже. Токму во центарот. Што би рекле: „Сердар Миле во средина“.

И точка.

Тој никогаш на никого не дозволи да каже нешто против неа. Никогаш. Никој.

Не можеше без неа

Тито воопшто не можеше без неа. Ниту еден момент. Ако се случеше Јованка да дојде од Бриони во Белград еден ден за да заврши нешто, тој ја повикуваше итно да се врати во Бриони истата вечер бидејќи не можеше без неа. Тие само се сакаа. Многу се сакаа. И таа повеќе би сакала да умре отколку да направи нешто против него. Го сакаше до последниот ден. Не до последниот ден. Го сакаше до нејзината смрт. Го сакаше до последен здив.

А, кога Тито одеше некаде без неа, тој секогаш и се јавуваше. Знам кога беше на тие бродови, имаше некои емисии, така што Јованка рече дека може да му испрати поздрав и таа му испрати честитки. Имаше и радио врска.

Кога, на пример, Јованка не беше таму, тој велеше:

„Оставете го тоа за Јованка, таа го сака тоа.“ Како кога станува збор за јадење што се подготвува и му се сервира, а таа не е таму. Тој беше многу грижлив за неа.

Фото: Youtube/screenshoot