Дали жените навистина имаат помалку секс партнери или само повеќе лажат од мажите?

Добивај вести на Viber

Еднo утрo седнав во канцеларија со цел да го средам последниот сет податоци потребни за мојата докторска дисертација. 

Станува збор за мало истражување со 52 хетеросексуални парови, претежно во дваесеттите години, кои одговараа на различни прашалници за сексуалност и врски.

По години работа во оваа област, две набљудувања ги земав здраво за готово:

(1) Машките, во просек, имаат повеќе сексуални партнери од жените.

(2) Опсегот (варијансата) е поголем кај мажите, што значи дека нај„успешниот“ маж сексуално има многу повеќе партнери од нај„успешната“ жена.

Кога ги анализирав моите податоци, повторно се покажа истото: мажите имаа поголем просек и поголема варијанса во бројот на партнери.

Зошто е тоа така?

Разликата во варијансата се објаснува преку Бејтмановиот принцип (1948), кој потекнува од експерименти со мушички Drosophila. Таму се покажа дека мажјаците имаат поголема варијанса во бројот на потомство отколку женките. Истото важи и кај луѓето: најрепродуктивно „успешниот“ маж во историјата има над илјада деца, додека нај„успешната“ жена – 69.

Иако принципот се однесува на број на деца, во современи услови истражувачите повеќе прашуваат за број на сексуални партнери, бидејќи контрацепцијата го менува бројот на потомство.

Но, тука се јавува прашањето: Зошто просекот кај мажите и жените е различен?

Теоретски, тоа е невозможно. Ако се земе затворена популација со еднаков број мажи и жени, средната вредност на партнерите мора да биде иста. Разликата може да постои само во варијансата.

Сепак, реалноста не ги исполнува сите претпоставки:

Нема затворена популација. Истражувањата земаат примерок, а не цела популација. Ако, на пример, маж имал 15 партнерки, а во примерокот е вклучена само неговата сегашна девојка, тогаш статистиката се нарушува. Со поголема веројатност во примерокот ќе се појават мажи со многу партнери, што го крева машкиот просек.

Неточни одговори. Луѓето не се искрени или не се прецизни. Истражувањата покажуваат дека мажите почесто даваат приближни бројки („околу 20“), додека жените повеќе се трудат да ги избројат. Ова носи системска грешка.

Не е секогаш само хетеросексуален секс. Дури и кај лица во хетеросексуални врски, дел од нивните претходни партнери може да бидат од ист пол, што дополнително ја менува статистиката.

Во мојот сет податоци, највисокиот број што жена го пријави беше 19 партнери, а највисокиот кај маж – 70. Токму овие неколку екстремни случаи често го креваат машкиот просек.

Дури и ако сите услови теоретски се исполнети, модалната вредност (најчестата бројка) пак би била различна: кај мажите почеста е бројка „2“, а кај жените „1“.

Во теорија, просекот би требало да е ист, а разлика би имало само во варијансата. Во реалноста, поради несредени популации, неточни извештаи и разновидни сексуални искуства, мажите во просек пријавуваат повеќе партнери. Во двата случаи – и теоретски и реални – мажите како група покажуваат поголема варијанса и поширок опсег, што се должи на Бејтмановиот принцип.