Како можев јас, толку чесен човек, да направам такви гревови: Отец Нектарије за покајанието
Внимателното испитување на вашата внатрешна состојба може да биде спасоносно. Сепак, и тука се поставени стапиците на ѓаволот.
Кога размислуваме за своите гревови, честопати се чувствуваме депресивно, дури и очајно.
Таквата состојба нема никаква врска со покајанието и може да доведе до оддалечување од Бога, затоа што тогаш тие се манифестираат:
страв од казна, кога ни се чини дека Бог не е Таткото кој не' чека со раширени раце, туку немилосрден судија кој едвај чека да не казни, обмислување на гревовите и самољубие (изопачена љубов кон себе) - „како можев, јас толку чесен човек, да направам такви гревови!?"
Кога грешник чувствува вина на совеста и во Бога гледа само строг Судија кој казнува за гревови, не му паѓа на памет дека Господ е милостив. Како резултат, тој се затвора во себе и бара Божја казна за искупување на гревовите.
Кога, на пример, блудниот син кој го растажил својот татко стане свесен за својот грев, тој не треба да чувствува очај, туку да се покае. Тој треба да се покае затоа што го направил таткото тажен и недостоен за неговата љубов. Не треба да очајува, туку да знае дека неговиот татко го сака и ќе го прифати повторно.
*Архимандрит Нектариос Антонопулос
извор:zenskikutak.rs
