Што доколку не сте венчани во Црква: Дали бракот е помалку „валиден“ и што велат психологијата и современите трендови?
Во време кога младите сè повеќе живеат според сопствени убедувања, сè почеста е појавата брачните партнери да не бидат венчани во Црква.
Некои тоа го прават од убедување, други од практични причини, а трети едноставно не ја чувствуваат потребата од религиски ритуал. Но што навистина значи тоа?
Најпрво, според законите, граѓанскиот брак е единствениот правно важечки брак, додека црковниот венчален чин е духовен избор – убав, традиционален, но не и задолжителен.
Тоа значи дека партнерите чии односи се засновани на љубов, доверба и меѓусебна поддршка не се „помалку брак“ само затоа што немаат круни или црковен благослов.
Психолозите нагласуваат дека квалитетот на врската не зависи од локацијата на изговорените завети, туку од секојдневните постапки, зрелата комуникација и спремноста двајцата да растат заедно.
Современите трендови покажуваат дека многу парови сакаат послободен, интимен и личен пристап – плажа, планина, двор, мал приватен собир или само матичар со најблиските. Овој стил им дозволува да го задржат значењето на моментот, без дополнителен притисок, формалности или очекувања од околината.
Од духовен аспект, многу луѓе сметаат дека Бог, светот или вселената не гледаат каде сте се венчале, туку како живеете. Бракот, според ова гледиште, е пред сè завет меѓу двајца – а секој има право да одлучи како и каде ќе го изрази.
На крајот, најважно е едно:
Бракот е ваш. Ваш избор, ваш начин, ваша љубов.
Црковното венчавање може да биде благослов, но никогаш не смее да биде мерка за вредноста на една врска. Ако љубовта е силна, домот е мирен, а срцата се верни – тогаш вие веќе сте благословени.
