Монах открива кои луѓе секогаш имаат пари: Бог ги наградува со богатство, а бара само едно

Добивај вести на Viber

Православната вера е длабоко проникната со повикот на милосрдие, сочувство и помагање на ближниот

Милосрдието не е споредна доблест, туку едно од централните начела на христијанскиот живот. Тоа е пат на љубовта, но и сведоштво за жива вера — затоа што верата без дела е мртва.

Милосрдието не е само добра волја или чувство на сожалување, туку свесна и конкретна одлука да се види болката на другиот човек и да се одговори на таа болка

Православната вера не бара совршенство, туку отворено срце и сочувство кон ближниот, како што вели монахот Серафим Вирицки.

Бог во православието не е далечен судија, туку Татко кој нè учи на љубов. А љубов без милосрдие не постои. Православниот поглед на светот се темели на идејата дека секој човек го носи во себе ликот Божји. Затоа, кога им помагаме на сиромашните, не правиме само хуман гест — туку сведочиме дека во секој човек го препознаваме Божјото присуство.

Православната духовност учи дека милосрдието има сила да го преобрази и оној што дава и оној што прима. Тоа не е размена меѓу богат и сиромашен, туку средба на две души пред Бога, во која едната на другата ѝ носи спасение. Давањето не значи загуба — туку учество во Божјата грижа за светот.

Бог не ја бара големината на даровите, туку нивната длабочина. Не е важно колку даваш, туку дали даваш од срце, искрено и без калкулации. Според православието, милосрдието е начин да излеземе од сопствените граници и да учествуваме во Божјото дело на љубовта. 

Оној што не знае да покаже милост — не може вистински да Го запознае Бога, зашто Бог е милост.

Светителите, монасите и духовниците секогаш истакнувале дека помагањето на сиромашните е еден од најсветите начини да му се приближиме на Бога. Тоа најдобро е изразено во зборовите на Преподобниот Серафим Вирицки:

„Ако имаш рубља во паричникот, дај ја на сиромашниот и никогаш нема да останеш без пари. Давај без жалење — и Бог ќе те награди! Ако се жалиш и каеш, ќе изгубиш сè.“

Оваа мисла останува како патоказ за секој кој сака да живее според верата, а не само да ја исповеда.