Позитив на денот: Кога добрината ќе влезе низ врата-Борче го доживеа најтоплиот момент оваа зима
Борче Стаменов утрото вчера го почнал како и секое друго, со трчање по обврски и само малку повеќе задоцнување од вообичаено. „Се заиграв со Каја,“ вели тој низ насмевка – и тоа било едниот мал миг што го сменил текот на целиот ден...
Додека се подготвувал за работа, заѕвонил телефон. На линија бил Ќире, негов колега кој патувал кон Кавадарци. Работел во Стокомак, а овој пат со себе носел нешто повеќе од багаж – носел желба да направи добро дело.
„Наместо да го пратам по карго… ќе го донесам лично,“ му рекол Ќире, носејќи компјутер што сакал да го донира преку „Донирај компјутер“. Целосно среден, подготвен, без да бара труд или поправка. Онака како што Борче најмногу сака – кога компјутерот буквално може веднаш да му го промени животот на некого.
Но, судбината имала уште едно сценарио за тоа утро.
„Во истиот момент ме побараа од домот за деца без родители,“ раскажува Борче. Требало да обезбеди уред за едно момче. „Нека дојде веднаш,“ рекол, без секунди размислување. Тоа е негов стил – кога станува збор за деца, секогаш веднаш.
Малиот се појавил брзо, малку срамежливо, малку возбудено. Го добил својот компјутер – својата малечка шанса за подобро утре. Но потоа, пред да излезе, се свртел назад:
„Може ли… да доаѓам да помагам?“
Борче останал без зборови. „Нормално. Доаѓај кога сакаш од 11 до 15 часот,“ му одговорил.
Но чудото било побрзо од договореното. „Не поминало ни половина час… и ете го пак,“ вели Борче. Со желба да научи, да помогне, да биде дел од нешто поголемо. И тој ден, заедно со Борче, средил седум лаптопи. Седум! Лаптопи кои утре ќе бидат спакувани и испратени на нови адреси. Со новогодишно ќесенце. Со малку љубов. И со многу, многу надеж.
„Сакате празнични чуда?“ прашува Борче. „Ете ви едно – големо, среќно, топло чудце.“
А кога зборува за тоа, тивко додава:
„Јас покрај тоа што се растопив, изгубив пола час вадејќи ја прашинката што ми влезе в око.“
Сите знаеме – не беше прашинка.
Тоа беше човечност. Тоа беше благодарност. Тоа беше момент кога едно дете од домот, со желба и чисто срце, влезе во светот на дарувањето – и направи чудо.
И токму затоа „Донирај компјутер“ не е само акција. Тоа е дом на мали и големи чуда. Дом каде што добрината секој ден наоѓа нов пар раце што сака да помогне.
И денес, тие раце беа детски. И беа најубавото нешто што му се случи на Борче тој ден.
РЖМ/ИС - ФОТО: Фб
