Трогателна приказна од Риека: Пријателите ѝ овозможија на неподвижната Петра да излезе во градот по 7 години!

Добивај вести на Viber

За прв пат по седум години, благодарение на нејзиното семејство и пријателите, Петра излезе во градот, а подоцна беше успешно вратена на четвртиот кат.

Трогателната приказна доаѓа од Риека, а ја сподели Данијела Чук, која заедно со Вељко Балабан и членовите на семејството организираше изненадување за неподвижната Петра Јовичиќ.

Петра седум години била затворена меѓу четири ѕида, што ѝ го отежнувало животот, а таа живее на четвртиот кат од зградата. За прв пат по седум години, благодарение на нејзиното семејство и пријателите, Петра излезе во градот. Данијела и Вељко, во договор со синот на Петра, ја спуштиле Петра во инвалидска количка од четвртиот кат и ја прошетале низ градот. Враќањето во станот било предизвик, но сè успешно направиле.

- Почитувани, би сакала да ја споделам со вас оваа прекрасна приказна за изненадувањето што го подготвивме за нашата г-ѓа Петра Јовичиќ, мајката на Мирко и Љуба. Симе, кој не е со нас 16 години.

Имено, бидејќи работите во станот на семејството сè уште траат и во моментов изгледа навистина убаво, но сè уште има работа што треба да се направи, Вељко Балабан и јас решивме да ја изненадиме Петра на таков начин што за прв пат по 7 години ќе излезе од станот и ќе земе свеж воздух, бидејќи да се биде затворен во 4 ѕида 7 години е навистина страшно.

Па така, Вељко рече дека навистина сè е можно и дека би било убаво кога г-ѓа Јовичиќ би прошетала низ градот по толку години, а јас исто така се согласив со него, па го организиравме тој убав настан во согласност со Мирко.

Во неделата, ја реализиравме нашата идеја со тоа што ја симнавме г-ѓа Петра во инвалидска количка од 4-ти кат (секако, не беше лесно, но успеавме) и прво отидовме на кафе во Пин, а потоа отидовме во обиколка на речиси целиот центар на градот неколку часа.

Сите бевме многу возбудени и среќни, особено Мирко, кој толку многу сакаше неговата мајка да излезе надвор, и ете... и успеа - колку и да изгледаше невозможно.

Откако се забавувавме одлично и г-ѓа Петра се сети на сè што видела и што се променило во градот, се вративме горе во станот носејќи ја г-ѓа Петра овој пат во инвалидска количка до 4-ти кат и по сè бевме толку горди на себе што успеавме!

Не знам кога последен пат се чувствував вака, но нашите срца се полни!

Благодарение на идејата и креативноста на Вељко, како и на заедничката желба да се обезбеди поддршка на лице со попреченост на овој начин, навистина сме исполнети.

Иако г-ѓа Петра има проблеми со нозете и едвај стои на нозе, решивме да ја поддржиме и да работиме со неа, да вежбаме малку и да бидеме со неа.

Оваа мала приказна има една важна порака, а тоа е:

Со љубов, добра волја и малку труд, дури и невозможното станува возможно! - напиша таа во објава на Фејсбук.