Зошто монасите умираат со насмевка на лицето, а обичните луѓе се грчат од болка при умирање?!

Добивај вести на Viber

Многумина се восхитуваат кога ќе слушнат приказни за монаси кои ги напуштаат земските тела – мирно, достоинствено, понекогаш со мирна насмевка на лицето. 

Зошто тоа им оди така лесно на одредени луѓе — додека другите често се соочуваат со болка, страв и грчење?

Внатрешен мир и подготовка

Во традициите како будистичката, монасите се учат уште од младост да ја прифатат минливоста на животот, да медитираат и да ги надгледуваат мислите. Според описите објавени во извори за тибетско-будистичка пракса, човек кој долго вежбал ментална подготовка може да ја пречека смртта „со бистар ум и мирна свест“. 

Тој внатрешен спокој — односно, прифаќање на неповратноста — го намалува стравот, болката, паниката.

Вера и духовна увереност

Верските монашки заедници често учат дека животот е транзициска фаза, а смртта — враќање кон Бога, светлина или поголема реалност. За тие што цел живот му служеле на духовното, смртта не е крај, туку продолжеток. 

Таквиот став носи смираност и достоинство во последните мигови. Во будистичките текстови, се вели дека смртта може да биде „убав, мирен настан“ — доколку телото и умот се подготвени. 

Подготвеност за одвојување и ослободување

Монахот често со години практикува – одвојувајќи се од световните стравови, себичноста, приврзаностите. Таа внатрешна дисциплина и практиката на отпуштање ја прават смртта помалку насилна. Како што пишуваат книжевните и духовните извори: ако човек целиот живот ја негува смиреноста, на крај може да ја пречека смртта со достоинство и спокој. 

Наспроти тоа, оние што никогаш не ја подготвувале душата — со стравови, болести, неприфатени емоции — често доаѓаат до нив со паника, болка и грчење, бидејќи телото реагира на стравот и неизвесноста.

Секако, не секој монах, ниту секој верник, ја доживува смртта со сјај на лицето — но за тие што се подготвувале со вера, смиреност и внатрешен мир, смртта честопати е последна медитација: чисто ослободување, достоинствена и – за другите – утешна да ја гледаат со насмевка.