Балконот со душа на Цветанка од Скопје: Приказна за љубов, спомени и нови почетоци
Понекогаш најубавите приказни започнуваат од најмалите простори. Така започна и приказната на Цветанка, која во 2014 година за првпат го уреди својот мал балкон од едвај неколку квадрати. Од едно скромно катче, со текот на годините балконот прерасна во вистински дневен престој, место полно со спомени и емоции, но и симбол на љубовта што мајка ѝ ја остави зад себе. Денес, девет години подоцна, тој е обновен и трансформиран – но и понатаму останува најпосебното место во нејзиниот дом.
Почетоците
Кога првпат ја добивте идејата да го уредите балконот и што ве инспирираше?
– Сè почна во 2014 година, кога се преселивме во овој стан. Празни ѕидови и еден мал, тивок балкон. Не можам точно да се сетам кој месец беше, но паметам дека времето беше топло. Поставивме само еден кревет, колку да имаме каде да преспиеме, и тогаш се постави најголемото прашање: од каде да почнеме? Балконот.Тоа беше ера на DIY проекти и речиси никаков буџет, па балконот беше совршено место за експериментирање без големи трошоци. Просторот беше мал – само 1,4 х 2,5 метри. Решение – да ги прековаме палетите и така го создадовме нашиот мал дневен престој. Цело лето и доцна есен го поминавме таму, уживајќи во секој момент во тоа ново катче.
Следуваше едно по едно уредување на станот, што траеше малку подолго. Следното лето пак се вративме на балконот. Имаше основа за да биде функционален, но сакав да му дадам свој печат и да се вклопи во внатрешниот дел од станот, бидејќи сепак голем дел од времето го поминувавме пак на балконот.
Мајка како најголема поддршка
Рековте дека мајка ви била најголемата поддршка во тоа време – што беше нејзината улога во уредувањето на ова катче?
– Да, мајка ми беше мојата најголема поддршка. Ние две сме со иста професија и заедно облековме многу девојки и жени, создадовме многу креации. Кога имате идеи, но малку се плашите како ќе се реализираат и како ќе изгледаат, доволна е само мала поддршка – некој да ви каже: „Ајде, ќе го средиме ова, ќе биде убаво“. Тоа беше мајка ми.
Таа ми помогна и со уредувањето на балконот и станот – нови навлаки, нови перници, завеси… Со нејзина помош првпат засадив и многу цвеќиња и билки, а нејзините совети за одгледување ми беа од голема помош. Нејзините зборови ми даваа храброст да ја реализирам секоја моја идеја. Денес, секој момент таму ме потсетува дека љубовта што ја остави останува вечна и дека спомените ни даваат сила за денешниот живот.
Обновата по девет години
Како изгледаше процесот на обновување?
– По девет години со голема храброст го преуредив целиот балкон – нова боја, нови билки и цвеќиња, нов дизајн. Најголема помош и поддршка ми беше мојот партнер, како и при претходното уредување на балконот. Направивме многу DIY проекти.Нови елементи и симболика
Кои нови елементи ги додадовте и што значат тие за вас?
– Подот доби нова бела боја, го променивме еден од ѕидовите со останат ламинат, му направивме подебела фуга и го префарбавме во бело. Брат ми, кој изработува мебел, ми ја направи кутијата за седење.Сошив нови перници, го сошив и балдахинот, засадив нови билки и цвеќиња. Засадивме дрво маслинка за да означиме нов почеток, во бетонска саксија што сами ја направивме. Наместо стандарни лустери ставивме исушена гранка со сијалички и фенери. Нови слики со постери на кои еден и нашиот миленик. И секако, перницата со огледалца која ја направив со помош на мајка ми.
Баланс меѓу старо и ново
- Како успеавте да го задржите балансот помеѓу старото – наследството од мајка ви, и новото што вие го внесовте?
„Кога почнав да размислувам за нов декор на балконот, знаев дека појдовната точка мора да биде нешто што таа го создала или јас со нејзина помош – како перницата со огледалца.
Се одлучив повторно да ги имам билките и зачините што ги засадивме заедно, бидејќи најдобро ги паметам нејзините совети за нивното одгледување. Сè друго, од мебел до декорации, се надоврза природно, носејќи свежина и мој личен печат.“
Порака до другите
Што би им порачале на луѓето кои имаат слични спомени поврзани со предмети или простори во домот?
– Би им порачала да не се плашат да ја внесат својата приказна во просторот. Секој предмет што носи спомен може да биде темел за нешто ново, ако му дадеме љубов и нова смисла. Кога ќе му дадеме нов живот на предметот или просторот, не само што се враќаме на убавите спомени, туку создаваме и нови. Така домот станува повеќе од убаво место – станува приказна што продолжува.
Продолжение на љубовта
Дали мислите дека убавината што ја создадовте е на некој начин продолжение на љубовта што мајка ви ја остави зад себе?
– Секоја промена, секој детал што го внесувам, е одраз на љубовта и вниманието што мајка ми ми ги остави. Сигурно сè ќе беше многу поубаво и ќе имаше поинаква димензија ако таа беше тука – со нејзините совети и помош реализацијата на сите мои идеи ќе беше поубава.
Сепак, со секое ново уредување се трудам да го продолжам нејзиниот дух и да ја чувам нејзината енергија жива, затоа што таа секогаш сакаше убави работи и беше за промени кои носат радост и добро.
Планови за иднината
Какви планови имате понатаму за ова катче – дали сакате да внесете уште промени или ќе го оставите вака?
– Секоја промена на балконот е одраз на моите животни промени – и тагата и радоста, и краевите и новите почетоци. Балконот секогаш ме потсетува која сум, од каде доаѓам и каде сакам да одам.
Ова лето го направивме новиот дизајн, внесовме и некои мали промени во станот, и сега е време да уживаме во резултатите. А нови проекти во иднина сигурно ќе има – од идеи никогаш доста.
На крајот, балконот на Цветанка е повеќе од убаво декорирано катче – тој е живо сведоштво за љубов, спомени и нови почетоци.
Ирена Ставрова
ФОТО: Приватна архива
Забрането преземање авторска содржина од Женски магазин
