Добро сум, но душата ми боли: Тажната приказна на Ана, по борбата со Ковид-19
„Морам да издржам за него, за нашите деца ... Тој ќе го очекува тоа од мене“, рече Ана Лазиќ
Ана Лазиќ, сопругата на докторот Миодраг Лазиќ,
која почина на 14 април од компликации од Ковид-19, пристигна дома во
Ниш, откако беше лекувана од коронавирус во Белград, бидејќи исто така и таа се
бореше со Ковид-19.
Таа ужасните вести за смрта на нејзиниот сопруг ги
слушна во Привремената болница во салата „Чаир“, а стресот и ја влоши
состојбата и нејзиното здравје, што предизвикало таа да биде пренесена во
Клиничкиот центар Ниш од каде била испратена во Белград. Нејзиното лечење беше
внимателно набудувано од цела Србија и доби огромна поддршка, што е потврдено
од 6.500 коментари за поддршка, собрани за само еден час на страницата на ФБ,
посветена на нејзиниот починат сопруг.
Ана Лазиќ потврди дека закрепнува од коронавирусот
во домашна изолација.
„ Здравтсвено сум добро, но душата ми боли. Тагата
ми ја олеснува докторката која цело време беше со мене, јас, таа и Лаза бевме
неразделни, ја сметавме за четврта ќерка. Сите заедно отидовме во Чаир и во
болницата и во Белград…. Еве сега сме заедно, не можев да се вратам во празен
стан, каде што мојот сопруг го нема“, едвај рече Ана, која исто така е
анестезиолог за здравствена заштита.
Таа признава дека нејзините денови по смртта на
нејзиниот сакан сопруг се тешки, но дека знае дека мора да биде храбра.
„Морам да го издржам тоа за него, за нашите деца
... Тој би ме замолил да го сторам тоа“, рече Ана.
Миодраг Лазиќ почина на позицијата директор на
Центарот за итни случаи во Ниш. Почина на 65-годишна возраст, само два месеци
пред да се пензионира. Тој беше жива легенда во Ниш заради своето знаење и
харизмата со која пленел.
По неговата смрт, граѓаните на Ниш покренаа
иницијатива да го именуваат Клиничкиот центар по нејзино име, а истата ја
поддржаа десетици илјади луѓе од цела Србија. И раководството на Клиничкиот
центар и градоначалникот на Ниш, Дарко Булатовиќ, се согласија со предлогот да
се испрати порака на познат воен хирург на овој начин.
Иако тој беше во категоријата на ризик не само
заради неговата возраст, туку и заради бронхијална астма, тој одби да се откаже
од својата работа.
Во писмото за прошка, тој изјави: „Отидов искрено
и поштено. Како директор на УЗ два месеци пред пензија, застанав пред моите
луѓе, драги доктори и медицински сестри. Стоев во првиот ред, не се криев,
напротив дека со сите мои болести и години имам голем ризик, но честа и
гордоста не ми дозволија да се оддалечам. Сите ми рекоа да се повлечам, но
никогаш не би простал себеси“.
Легендарниот лекар е погребан на 18 април на
Новите гробишта во Ниш.
Извор: Telegraf.rs
