„Кој ги избриша со рака лесна сите далечини, сите близини, кој ни ја досуди таа небиднина“ Партизанката која му беше вечна инспирација на Ацо Шопов

Добивај вести на Viber

Вера Јоциќ и Ацо Шопов беа дел од истата генерација млади луѓе кои не ја избраа војната, но ја избраа борбата. Таа, родена во Скопје во 1923 година, тој – во Штип, само две години постар. 

Судбината ги споила низ партизанските редови на Народноослободителната борба, каде што заедно чекореле по патеки обележани со идеали, страдања, но и моменти на човечка блискост.

Кога се приклучила на движењето, Вера веќе била позната како исклучително храбра и посветена активистка. Била дел од разни партизански единици, најмногу во Србија, каде што и загинала во 1944 година, на само 21 година. 

Во тоа време, Ацо Шопов бил активен и како борец и како поет – ги водел културно-просветните активности меѓу борците, пишувал песни и составувал партизански списанија.

Се верува дека токму во тие кругови – на борбата, но и на културата во војна – Вера и Ацо се сретнале. Во неговите спомени, како и во неколку посветени стихови, се чувствува одекот на таа средба.

По нејзината смрт, Ацо бил длабоко погоден. Тој подоцна ќе ѝ посвети трогателни редови во својата поезија, опишувајќи ја како симбол на младешкиот идеализам и храброст.

 Вера не му била само другарка во борбата – била инспирација, лик кој останал жив во неговите мисли и стихови.

По нејзината смрт, Вера Јоциќ е прогласена за народен херој, а нејзиното име го носат училишта и улици низ Македонија. 

Нејзината блискост со Ацо Шопов не била љубовна во класична смисла, туку длабоко човечка и духовна – таа што се раѓа кога двајца млади луѓе ја делат иста визија: свет во кој слободата ќе го победи стравот.