Филерите за усни нема да го решат проблемот во бракот: Психијатар открива кога опсесијата со убавина укажува на ментално растројство
Императивот за убавина отсекогаш постоел, а денес сме опкружени со впечатливи реклами кои сугерираат дека жената треба да изгледа убаво на која било возраст. Во рекламите најчесто гледаме девојки чија кожа е совршена, а чија линија е младешка, така што идеалот за убавина и идеалот за младоста се спојуваат. Оттука и желбата да се прикријат годините кога животот и текот на времето веќе му нанесоа данок на лицето и на телото.
Специјалистката за психијатрија, д-р Лела Трниниќ зборува каде е границата на грижата за убавината и кога таа се претвора во опсесија.
"Секој може да биде малку незадоволен од својот изглед и сосема е природно да се грижи, ова се смета за основна хигиена - да користи креми, да ја одржува кожата здрава, да има убава фризура. Денес тоа е дури и императив дека дури и кога има 40 години или "На 50-годишна возраст, жената треба да биде млада. Затоа се свртуваме кон моќната индустрија на козметика и козметичка хирургија", вели д-р Трниниќ.
"Јас воопшто не сум против оние естетски интервенции кои имаат умерени резултати и се изведуваат на таков начин што се одржува природната физиономија и кај жените и кај мажите. Зошто жената не треба да го забавува стареењето кога имаме толку многу нови и квалитетни и безбедни процедури? “ „Како и да е, кога ќе видиме дека некој многу млад сака да има одредени усни, одредени гради, одреден број килограми,„ црвеното светло “може да се вклучи“.
Таа е изненадена кога една млада девојка, која има природно убави усни, сака да ги поправи да изгледаат како другите - потребата девојчињата да изгледаат типично, веѓите да бидат исти, усните да бидат „набабрени“...
„Секако, живееме во време кога сите, особено адолесцентите, сме изложени на зголемена интеракција на социјалните мрежи, но родителот мора да обрне внимание на тоа дали детето се движи во вистинска насока“, предупредува д-р Трниниќ.
Според неа, дури и со зрели дами, естетските процедури не треба да бидат обид да се реши друг проблем - на работа или во семејната динамика. Значи, новите усни нема да го решат проблемот во куќата. Треба да се обрнете посебно внимание на оние дами кои одат во крајност на дотерување - за да можете да ги видите... Отсуството на мерка може да се забележи кај оние кои би сакале да личат едни на други.

„Сепак, треба да имаме контрола над тоа, треба да сфатиме дека човекот не може да поправи сè и дека нашето искуство и сведоштво за нашиот живот се впишани во таа наша борба“, потсетува докторката.
Психијатарот исто така објаснува дека има луѓе кои зависат од естетски интервенции, па затоа претрпуваат бројни корекции, ги посетуваат пластичните хирурзи и се убедуваат со нив во потрага по нови операции.
„Ова дисморфично нарушување на телото спаѓа во спектарот на опсесивно-компулсивно нарушување кое се фокусира на помали или непостоечки дефекти - без разлика дали се работи за кожа, коса или нос“, вели д-р Трниниќ. „Однесувањето на оваа личност е насочено кон оној вид дефект што го гледа само таа, таа постојано се гледа во огледало и е прилично зафатена со тоа.
„Тоа е нарушување на сликата на телото“, објаснува лекарката. "Патем, можеме да се замислиме и да знаеме какво е нашето лице и тело, а кај овие пациенти постои нарушување. Тие не се гледаат себеси реално, но многу интензивно доживуваат минимални несовршености. Затоа тие претрпуваат екстремни корекции, затоа естетската хирургија им носи олеснување, но на краток рок. Тие многу брзо го префрлаат фокусот на друг дел од телото.
Естетските хирурзи го знаат ова и тие не ги прифаќаат сите желби што ги имаат таквите лица. Тие воопшто не се гледаат себеси во вистинското светло. Тие инвестираат прекумерно во нивниот физички изглед, трошат значителни пари на корекции, постојано се незадоволни и квалитетот на нивниот живот е многу слаб.
Нивните проблеми започнуваат со искривена визија на телото, но тие имаат изразен тек кон депресија, како и зголемен ризик од самоубиство, затоа е индициран психијатриски третман или психолошка помош со цел да се прифати реална слика за себе и за нивното тело.
Според некои истражувања, жените - генерално - имаат значително незадоволство од нивниот физички изглед од 18 до 30 години, а потоа се интензивира до 60-та година од животот. За мажите „критичниот период е од 18 до 21 година“. Д-р Трниниќ објаснува дека ова е проблем на психолошко созревање и е поврзано со сликата на неговото тело.
Важно е да го процесираме прашањето „како се гледаме себеси“ ментално и да бидеме свесни дека на тоа влијаат и емоциите. Во принцип, кога имаме проблеми, ние сме многу покритични во однос на тоа како изгледаме, каква е нашата коса, какво е нашето лице ... Затоа се важни периоди на стабилност. „Треба да работите на вашата рамнотежа, емоционална, психолошка - заклучува докторката
Извор: Lepa i srecna