Секој што ја прочитал оваа исповед – останал без зборови: Исидора Бјелица- „Бев оставена, изневерена, без работа и пари“

Добивај вести на Viber

Интервјуто со српската писателка, публицистка и ТВ-водителка Исидора бјелица е направено во 2015 година, пет години пред нејзината смрт. Почина по голема битка со ракот, но остави трајно наследство и со нејзината луцидност, и со зборовите- пишаните дела и со острината на нејзиниот говор.

Интегрално го пренесуваме, а е дадено за ИНСП магазин:

Темата што ја планиравме за овој број беше - храброст. Според тоа, ја поканив да зборува Исидора Бјелица, како олицетворение на храбра жена која инспирира и со својот изглед и со својата работа. Исидора е непоколеблив борец за принципи, правда, цели, за добрина, за будење на свеста, за зачувување на здравиот разум, а во исто време и за слушање на своето срце. Од кога се сеќава, таа е чекор пред своето време, повикува на демонстрации, протестира против државното уредување, лаги, изведува уметнички изведби, ги „шамара“ противниците и примитивците со вистината, брутално искрена, без воздржување. Постојано работи на својот интелект, на својата духовност, пишува фантастични книги, ги урива предрасудите, а покрај сето тоа доживува и преживува големи осцилации и турбуленции во приватниот живот.

Книгата на Исидора „Сама“ ме доведе до длабоко размислување и испрашување, поради што решив да посветам цело издание на осаменоста. Романот „Сама“ нежно ќе ви го ископа патот до срцето, до она што одамна го закопавте со алатките на студениот разум. Во нејзиниот роман, Исидора трага по смислата, за љубовта што нè извлекува од нашата духовна осаменост. Разговарав со Исидора за храброста, осаменоста, луѓето, љубовта, смислата, насоките за животот... За мене беше голема чест и задоволство, се надевам дека ќе уживате.

Исидора, колку е важно да бидеш и да останеш храбар, доследен на себе и на своите принципи, во секое време и во сите моменти? Луѓето денес забораваат на тоа, го почитуваат системот, се прилагодуваат на шемите, се замолчуваат за да си ја зачуваат безбедноста, работата, угледот... и имам чувство - дозволуваат животот да се случува на друго место, независно од нив.

- Луѓето ја гледаат храброста како нешто непотребно во современото општество, како категорија од бајките и еповите, но факт е дека недостатокот на храброст ни го прави животот лажен, бидејќи ако сакаш да го слушаш своето срце - потребна е огромна храброст. За ова зборувам во мојот роман „САМА“. Единствениот начин да не правиме грешки е постојано да го слушаме срцето. Затоа храброста не е карактеристика на лудите, туку на духовните и емотивните.

Често сте биле воздржани, замолчувани, стопирани, па дури и предизвикувани... Дали некогаш сте се измориле од таа неконтролирана храброст и одлучност, борбата за вистината, а потоа и од критиките на општеството, дебатите, „исправувањето на погрешниот Дринас“ и вечниот пркос? Дали некогаш сте помислиле дека требало да биде поинаку?

- Многупати кога ми беа скршени крилјата, кога бев оставена сама, изневерена, без работа, пари, поддршка... Се прашував зошто морам да ги преземам сите тие гревови на Дринас... Моите обиди да го сменам карактерот ми пропаднаа, но сигурна сум дека мојата тешка болест е последица на тие таги, предавства, осаменост, обесхрабрување...

Вашата последна книга „Сама“ зборува за тоа како целта на животот е да научиме да љубиме. Колку е различна Исидора во поновите книги „Спасение“, „Спас 2“ и „Сама“ од Исидора во сите ваши претходни книги?

- Работата со себе, тоа е како река - секогаш е иста река, но повторно, водата е секогаш различна.

Кои животни верувања ви ги отфрли животот?

Јас сум драматург. Ги знам правилата на реалноста, но верувам во апсурдот... Животот ме побива секој ден, но и ме убедува, таков е животот... Верба во љубовта, вистината, добрината, не можам да изгубам поради количината на зло и лоши искуства...

Браковите на нашите родители, баби и дедовци траеја со децении, понекогаш дури и половина век, благодарение на тоа што знаеја дека љубовта опстојува, прифаќа, разбира, простува, опстојува... Денес луѓето уживаат во слободата на избор, фокусирани само на сопствените потреби, моментални импулси и страсти. Како повторно да ги научиме луѓето токму на тоа – дека целта на животот е да се сака, и како да научиме да сакаме – вистински, посветено и безрезервно?

- Да, овде на љубовта се гледа како на нов гаџет кој треба да ни причинува задоволство. Љубовта се учи. Љубовта е страдање, давање, несебичност... Но никој не не учи на ова, ние учиме се живо, но не и љубов и без да ги знаеме законите на љубовта не можеме да опстанеме со другите луѓе. Осаменоста е пекол. Овој роман е мојата приказна за барањето значење и љубовта, за учењето да се сака...

Таквата силна, храбра, остварена жена, а од друга страна тврдоглава, горда, полна со страст и чувства, секогаш има проблем да ја најде својата друга половина. Зошто на таквите жени им е толку тешко да најдат некој кој ќе ги сака токму такви какви што се, кој ќе ги прифати и во најлошата и во најдобрата фаза од животот и ќе застане рамо до рамо, подеднакво достоинствено?

- Сè што е квалитетно е тешко. Колку повеќе жената знае, толку повеќе сака. Меѓутоа, љубовта бара и храброст и лудило, да се биде рационален во овој паднат свет на смртта е апсурдно... Прво е тешко да се најде другата половина, а потоа доаѓа работата за прилагодување на фреквенциите, бидејќи не е доволно да се добие најдобрата кола, треба да знаеш и да возиш, и да си дозволиш да те возат.

Дали мажите и жените во врските и браковите треба целосно да се запознаат и да се откриваат себеси, без да се воздржуваат, или секогаш треба да има некоја мала дистанца, нешто што секогаш ќе ни биде неразбирливо и интригантно за другиот?

- Најголемата заблуда на оваа цивилизација е дека сите ние бараме инстант формули. Она што важи за еден човек не важи за друг. Нема правила. Кој сака да те стави во кутија со правила, го фалсификува живиот Бог во тебе. Сите одговори се во нашите срца и патот до туѓото срце прво води до нашето. Без да знаеме кои сме и што сакаме, нема да стигнеме до друго срце.

Која е најважната лекција што сакате да ја научите на вашите деца и што ве водеше додека ги воспитувате?

- Љубов. Љубовта е единствената лекција. Правилата на љубовта, како правилно да се размислува, посакува, сака...

Во општеството, особено на Балканот, постои предрасуда дека жената која е секогаш негувана, нашминкана и стилски облечена, треба само да молчи и да биде убава. Како многу млада жена, често се соочувам со професори, возрасни кои секогаш тројно ја проверуваат секоја моја реченица, знаење, начинот на кој зборувам, па дури и треперењето на мојот глас. Дали често сте се сретнале со такви предрасуди?

- Да, цело време. Жената овде е украс, и украс без тон. Од друга страна, интелектуалната жена не смее да биде дотерана, бидејќи тоа ја руши сликата за нејзините интелектуални афинитети. Страшно е со какви атавизми и предрасуди се бориме овде.

Покрај сите горенаведени квалитети, вашата душа е исполнета со добрина, позитивна енергија и желба да им помогнете на другите луѓе, а тоа е всушност најголемата причина зошто ја заслужувате сета почит и љубов од сите нас. Од каде добивате толку сила и инспирација?

- Благодарам, тоа е она што ме прави најсреќна - давам и помагам, така цел живот.. Дури и кога ми е најтешко и кога мислам дека немам ништо... секогаш има некој што има помалку.

Секое издание на Insp имаше своја тема. Со што ве поврзуваат и поврзуваат темите за кои разговаравме во претходните десет броја?

- Инспирација - извор на животот.

Прва љубов – Занес

Простување - Суштината.

Соништа - Бегство.

Понижување - илузија.

Сродна душа - Очајна потреба.

Прељуба - предавство.

Самодоверба – Скелет.

Градот на моите сеќавања – Сараево.

Писмото што никогаш не ти го испратив – Грев.

Причини за среќа – насекаде околу нас.

Драга Исидора, на што најмногу се гордеете?

Фактот дека никогаш не сум направила ништо погрешно намерно. Никогаш.